Inmiddels is de 29-jarige zanger weer kankervrij verklaard, maar echt heeft de band nog niet kunnen genieten van de eerste mijlpaal in de prille carrière. Het album, dat in twee schrijf- en opnamesessies is vastgelegd en werd gemasterd door Robin Schmidt (bekend van The Black Keys, The Kooks, Mumford and Sons en Ben Howard), bevat twaalf redelijk licht verteerbare nummers die invloeden uit allerlei hoeken laten horen. Links met andere bands uit de Benelux zijn makkelijk te horen; in ‘In Line’ klinkt Drive Like Maria door en in verschillende nummers komt het geluid van DeWolff door, met name door de samenwerking tussen toetsenist Joris Deckers en gitarist JJ van Duijn (bijvoorbeeld ‘Outside’ en ‘High’).
De band uit Noordwijk leent echter ook van buiten de landsgrenzen. Zo klinkt het gitaarloopje in combinatie met de drums in ‘Another Dimension’ alsof het zo van Bloc Party’s debuutalbum komt, en doet de zanglijn in opener ‘Hey, Hey, Hey’ denken aan Kaiser Chiefs. Alle invloeden leveren samen een interessante mix op, waarbij The Heyz niet vergeet een eigen twist mee te geven.
Het zijn geen nummers die je een levenlang bij blijven, maar ze zitten wel prima in elkaar en komen dankzij de uitstekende productie maximaal tot hun recht. Daarnaast is het album van een constant niveau, waarmee gelijk de kracht en de zwakte van het album is blootgelegd. Echte uitschieters blijven uit en een echte hit is daarom ook niet te ontdekken. Dat is jammer, want bij Go Back To The Zoo bleek hoe belangrijk één pakkend lijntje kan zijn om je te transformeren van degelijke band tot populaire band. Vooralsnog is de The Heyz degelijk.
Black Country Communion - Afterglow Black Country Communion is een Brits-Amerikaanse supergroep met Glenn...
Calexico - Algiers Je hebt releases waar de hele wereld naar uit lijkt te kijken. Voor of tegen,...