De liedjes die Anne Broekman als singer/songwriter had geschreven werden door Maarten Besseling in een nieuw jasje gestoken. De akoestische gitaren werden ingewisseld voor synthesizers. De populaire elektropop-route pakt echter niet altijd succesvol uit voor Minus The Tiger. Het ontbreekt nogal eens aan spanning en richting.
Met name in de eerste helft van het self-titled album klinken de nummers stuurloos. Heel af en toe is de potentie van het tweetal wel te horen, maar nooit gaat het verder dan dat. De drukke arrangementen in opener ‘No Have’ doen meer goed dan kwaad, de drum in ‘Follow Me Down’ klinkt spannend (het is bijna ‘Kernkraft 400’ van Zombie Nation), maar de rest van het nummer blijft achter. Het is het overheersende gevoel bij de meeste nummers op het album.
Later op het album wint Minus The Tiger wat punten terug met ‘Let Go’ en met ‘Keep It To Yourself’, die de spanning wel weten over te brengen. Maar over het geheel blijft een onbevredigend gevoel over aan dit debuut van Minus The Tiger. Iets meer tempowisselingen, meer dynamiek, het had dit album veel goeds kunnen doen.
Minus The Tiger is een soort teleurstellende acid-trip. Je ziet allemaal mooie vormen, maar zonder de kleuren is het niet zo spannend. De potentie is er wel, maar de uitwerking zal beter moeten. De nummers zijn bij vlagen frustrerend stuurloos. Wellicht dat het duo live meer indruk weet te maken.
The Temper Trap - The Temper TrapHet Australische The Temper Trap mag toch met een gerust één van de...
Killing Joke - MMXII Hoeveel somberheid kun je verdragen en hoe vrolijk kun je worden van...