RECENSIE: Gazpacho - March of Ghosts

Cover Gazpacho - March of Ghosts
recensie cijfer 2012-03-28 Het is verbazingwekkend dat een band als Gazpacho nog niet de bekendheid heeft die bands als Riverside of Porcupine Tree wel hebben. De in 1996 opgerichte Noorse band vist al jaren in dezelfde vijver als de alom gerespecteerde progrock instituten. Misschien dat het gebrek van een eigen gezicht de band opbreekt, maar in deze muziekstijl is originaliteit over het algemeen ver te zoeken. Het zijn vooral een goed geluid, fraaie gedragen melodieën en muzikaal meesterschap wat dit subgenre zo interessant maakt. Het zijn dan ook deze kenmerken die voor dit zestal absoluut van toepassing zijn.

Of het succes met de nieuwe plaat March Of Ghosts wel komt is niet te voorspellen, maar duidelijk is dat Gazpacho wederom een album heeft gemaakt waar je de vingers bij aflikt. Natuurlijk zijn er mensen die de band afdoen als een slap aftreksel van Marillion, maar die doen de band daarmee ruimschoots tekort. De band heeft wel trekjes van Marillion in de Hogarth-periode, maar is toch het ultieme progrock geluid, meer nog dan de populaire Engelsen, trouw gebleven. Verder heeft het stemgeluid van Jan-Henrik Ohme regelmatig wat weg van Vincent Cavanagh (Anathema) en doet hij bijvoorbeeld in het prachtige gedragen ‘Black Lily’ heel erg aan Thom Yorke (Radiohead) denken.

Het album is geen compleet conceptalbum zoals voorganger Missa Atropos maar gaat over een persoon die door allerlei geesten die om hen heen zweven van mooie verhalen wordt voorzien. Een beetje vage ideeën zijn het wel, maar het past mooi bij de zweverige muziek.

Dragende song van het album is het vierluik ‘Hell Freezes Over’ dat in totaal negentien minuten duurt en waarvan de delen als afzonderlijke nummers tussen de andere songs staan. Het album begint, na een intro, met de eerste twee delen en sluit af met ‘Hell Freezes Over IV’. Het is een fraai werkstuk waar alle facetten van een goede progrocksong in voorkomen; broeierig toetsenwerk, ingehouden gitaarakkoorden en een rustig voortkabbelende ritmesectie verdrijven alle stress uit je lichaam. Het is bijna schrikken als in het afsluitende ‘Part IV’ de band even wat steviger van leer trekt. ‘What Did I Do’ is een heel rustig nummer waarin de drums met kwastjes worden beroerd en ulean pipes en mooie koortjes prachtig samengaan. Het nummer heeft wel even wat tijd nodig, maar blijkt één van de hoogtepunten op de plaat. Nog mooier is het fabelachtige ‘Golem’, waarin prachtig ingehouden drumwerk en de fraaie stem van Ohme de hoofdmoot vormen. Halverwege gaat het gas er nog even op met een wat stevigere riff en een mooie functionele gitaarsolo.

March Of Ghosts is een heerlijk album om bij weg te dromen. Laat je meevoeren door de breed uitwaaierende klankschilderijen en goddelijke melodielijnen. Het enige dat je Gazpacho kunt verwijten is dat ze wat te netjes binnen de lijntjes kleuren en je daarom soms zou willen dat ze af en toe eens flink uit de bocht zouden vliegen. Het foutloze spel en de perfecte productie is daar natuurlijk debet aan, maar verder is het vooral genieten van deze heerlijke plaat.
Recensent:Jan Didden Artiest:Gazpacho Label:Bertus
Cover Hit Me TV - IIII III I

Hit Me TV - IIII III IWij bij Festivalinfo hebben over het algemeen aardig in de smiezen welke cd’s...

Cover Generaal Mus - Oorlogsverhalen EP

Generaal Mus - Oorlogsverhalen EP Instrumentale experimentele progrock belooft de bio van Generaal Mus uit...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT