RECENSIE: Superheavy - Superheavy

Superheavy - Superheavy
recensie cijfer 2011-09-23 Superheavy beschikt over alle ingrediënten om als supergroep door het leven te gaan. In de wondere wereld van de muziekindustrie wordt deze term wel vaker gebruikt maar voor Superheavy is dit woord wel heel toepasselijk. Belangrijkste vereiste voor een band als dit is dat alle artiesten in het project al eerder hun sporen verdienden en in dit geval is dit echt wel zo. Mick ‘Rubber Lips’ Jagger verdient zijn sporen als zanger en publiekstrekker bij de Rolling Stones. Dave Stewart componeerde in een ver verleden, samen met buitenbeentje Annie Lennox, de ene hit na de andere voor The Eurythmics. Damian Marley is de zoon van en wordt algemeen gezien als de reggae gigant van de laatste jaren. AR Rahman wordt wel eens de Bollywood componist genoemd en werd een wereldster met de soundtrack voor ‘Slumdog Millionaire’. De meer dan bevallige Joss Stone hoeft natuurlijk geen introductie en draagt de titel van ‘queen of soul’ met waardigheid. Superheavy ziet half september het levenslicht en is wel degelijk levensvatbaar.

Superheavy opent met een uitstekende Marley aan het roer en toont meteen waar het allemaal om draait. Het bonte gezelschap brengt een uitstekende mix van pop, rock, dance, dub en vooral reggae. Jagger gaat dus terug de reggae toer op en het resultaat mag er best zijn. Ook in ‘Unbelievable’ werkt de samensmelting van Indische orchestratie en reggae bijzonder goed. De eerste single ‘Superheavy’ is dan weer een regelrechte reggae tune waar Jagger ondersteuning krijgt van de soulvolle stem van Joss Stone.

Het meest dansbare nummer is meer dan waarschijnlijk ‘Energy’ en is al een dub versie op zichzelf, klaar om de discotheken te veroveren. Jagger horen rappen is een unicum en hij klinkt op deze song bovendien als een jonge hond. ‘One Day One Night’ doet het meest denken aan de Stones uit de jaren zeventig. Jagger kweelt als een volleerde junkie slash wino, Marley praat er lekker Jamaicaans tussendoor, terwijl Joss Stone hemels repliceert. Ook op ‘Never Gonna Change’ dwaalt de geest van de ‘Strolling Bones’ zoals ze soms smalend door het leven gaan. De verwantschap met een aantal tracks op het legendarische ‘Exile On Main Street’ is niet ver te zoeken. Misschien is dit wel een verloren ballade van de hand van Jagger en Richards, wie weet.

Hoogtepunt van dit Superheavy is echter het meer dan zes minuten durende ‘Rock Me Gently’. Het midtempo nummer toont een Joss Stone op de top van haar ‘soul’. De mooie Dave Stewart gitaarsolo wordt perfect gedropt over het aanvullende zangwerk van Marley en Jagger, hemels mooi en perfect gewoon! Enige misser op dit Superheavy is zonder twijfel ‘I Don’t Mind’. Zeker geen barslecht deuntje, maar het te grote contrast tussen de gouden keelklanken van Stone en de doorleefde stem van het Stones boegbeeld boren deze tune de grond in.

Wie de adoratie voor één of meerdere muzikanten uit Superheavy niet onder stoelen of banken kan steken, moet gewoon dit Superheavy aanschaffen. Je krijgt werkelijk een met rock en soul geïnjecteerde dansbare reggae orchestratie voorgeschoteld. Voeg daar de overheerlijke en unieke saus van stemmen en invloeden aan toe en geniet van een hemelse schijf waar hopelijk een vervolg op komt.
Recensent:Gunther Moens Artiest:Superheavy Label:Universal
The Subways – Money and Celebrity

The Subways - Money & CelebrityRecht voor je raap rock met een pop en een punkrandje. Wie The Subways deze...

[Salah Edin] – [WOII]

Salah Edin - WOII Salah Edin heeft zichzelf de taak toebedeeld om de mensen te prikkelen. Op...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT