2011-08-25
Jamey Jasta is een bezig mannetje. Naast zijn eigen kledinglijn Hatewear, neemt hij soms ook de rol van presentator op zich zoals hij gedaan heeft voor MTV Headbanger’s Ball. Hij heeft een eigen platenlabel genaamd Stillborn Records en daarnaast weet hij al jaren lang faam te verwerven als de boze, bandanadragende brulboei van Hatebreed. Is hij niet met deze band bezig, dan vormt hij wederhelft van de creatieve geest achter Kingdom of Sorrow. Blijkbaar is dat allemaal niet genoeg, want hij heeft dus ook tijd over gehad voor zijn eigen soloproject, genaamd JASTA. Na jaren van kleine shows waarin hij nummers van al zijn bands ten gehore bracht, is de tijd nu aangebroken voor een eigen set aan nummers op het gelijknamige album.Als er iets als een paal boven water staat, is dat alles wat Jamey’s stemgeluid draagt al snel lijkt op een verijdelde versie van Hatebreed. Niet zo heel vreemd als hij ook het allesbepalende geluid van die band is. Iets wat ook wel heel duidelijk te horen is op het eerste nummer ‘Walk That Path Alone’. Het is daarom ook zo mooi dat ze er voor gekozen hebben om zo nu en dan juist buiten deze bekende paden te wandelen. Natuurlijk voeren de screams van Jamey de boventoon op dit album, maar hij laat bijvoorbeeld op ‘Mourn The Illusion’ horen dat hij clean zang niet schuwt. Daar blijft het echter niet bij, want zo laat hij zijn zuivere stembanden ook op nummers als ‘Nothing They Say’ en ‘Something You Should Know’ gelden. Het klinkt in eerste instantie vreemd en verre van hoogstaand, maar het is bij een tweede luisterbeurt goed aan te horen. Deze nummers worden gedragen door een groove à la Black Label Society en zitten zodoende ook lekker in elkaar.
Muzikaal wordt hij bijgestaan door Kingdom of Sorrow-drummer Nick Bellmore en KoS-gitarist Charlie Bellmore. Op de eerste helft van de cd neemt hij alle zang voor eigen rekening, maar om de variatie er lekker in te houden, trekt hij op de tweede helft een blik gastmuzikanten open. Enkele grote namen hierin zijn Phill Labonte van All That Remains, Tim Lambesis van As I Lay Dying en Randy Blythe van Lamb Of God. Het staat leuk in het boekje dat ze meedoen, maar voegen eigenlijk niet zo heel veel toe aan de nummers. Met uitzondering van Zakk Wylde, die met zijn gitaar zijn handtekening zet onder het nummer ‘The Fearless Must Endure’.
Vooropgesteld, als je al geen fan van Jamey Jasta’s andere projecten bent dan zal deze cd je ook niet trekken. Het is een frisse wind in het repertoire van de brulboei, maar echt compleet nieuwe gronden worden hier niet mee aangebroken. Het is een aangenaam uitstapje, maar aan het einde van de dag keren we toch weer terug naar bands als Hatebreed of Kingdom of Sorrow.
Iwrestledabearonce - Ruining it for Everybody “We do whatever the fuck we want, and that normally pisses people off,”...
Big D & The Kids Table - For the Damned, The Dumb & The Delerious Met het zevende album The Damned, The Dumb & The Delirious mag de...