2011-05-08
Het vierde album Blue Lights On The Runway van de Ierse band Bell X1 zorgde voor een doorbraak bij het grote publiek. Met het Talking Heads achtige `The Great Defector` scoorde ze zelfs een bescheiden hit in Nederland. Het moet voor de voormalige band van singer/singwriter Damien Rice fijn zijn dat ook zij uiteindelijk wat naamsbekendheid opgebouwd hebben. Uiteindelijk, want ze hadden er toch al drie albums op zitten, voordat Damien Rice in 2006 met zijn tweede album 9 het grote publiek voor hem wist te winnen.Het vijfde album in elf jaar tijd draagt de naam Bloodless Coup en voor de opnames gingen ze terug naar een meer traditionele manier van opnemen. Niet thuis met behulp van een computer, zoals iedereen dat tegenwoordig kan, maar gewoon in een studio, zoals het hoort.
Net als de eerdere albums is Bloodless Coup een album met twee gezichten. Een combinatie van organische en machinale aspecten. Het recept van Bell X1 lijkt meer en meer geperfectioneerd. Dat dit geen album oplevert met tien toppers, bewijst Bloodless Coup met het elektronische, `80s achtige 'Safer Than Love' en het middelmatige `Haloumi`, dat ondanks de fijne drums niet helemaal kan overtuigen.
Gelukkig is het slechts een klein deel van het album dat niet weet te overtuigen. De ballades `74 Swans` en `The Trailing Skirts Of God`, waarin Paul Noonan zingt over de steeds groter wordende afstand tussen hem en religie, zijn voorbeelden van schitterende organische liedjes. Door deze liedjes valt de link met de sound van Damien Rice enigszins op. `Nightwatchmen` bevindt zich ook in dit rijtje, al doet de zang van Noonan, in combinatie met de muziek wat meer denken aan het Snow Patrol uit de tijd van Final Straw en Eyes Open.
De machinale kant van het album is zoals gezegd ook goed vertegenwoordigd. Het begint al bij de opening van het album. Op `Hey Anna Lena` horen we experimentele biepjes en andere effecten die we kennen van Radiohead. De zang en de gitaar zorgen er echter voor dat een liedje als dit een organische klank blijft houden. De single `Velcro` is al een stuk minder experimenteel, maar bevat met de synths en de effecten over de gitaar wederom dat machinale karakter. Dit is echter niet het enige opvallende. Naast de raakvlakken met Talking Heads zal de liefhebber van `The Great Defector` horen dat we hier te maken hebben met een minstens net zo'n fijn broertje van de eerdergenoemde hit.
Bloodless Coup is weer een veelzijdig album, met meerdere gezichten. De dromerige pop van `Built To Last` is met zijn afwijkende stijl een goed voorbeeld van de veelzijdigheid. Zeker als blijkt dat je met het overweldigende `4 Minute Mile` weer een energieke knaller, met een zeer vol geluid te horen krijgt. Helaas krijgt Bell X1 het (wederom) niet voor elkaar om een album af te leveren wat volledig beklijft, dat er nog steeds groei zit in de ontwikkeling van de band is echter een goed teken.
Eerdere recensies van Bell X1:
- 21-03-2009: Blue Lights on the Runway;
- 14-04-2008: Flock.
John F. Klaver Band - Coming Back For MoreWat is er lekkerder, dan een paar complimenten van je idool in je zak kunnen...
Arsenal - Lokemo Maar liefst vijfmaal staan Hendrik Willemyns en John Roan, het duo achter de...