2011-02-04
Arthur Russell, een post disco/art pop grootheid uit het New York van de jaren zeventig en tachtig, kwam afgelopen jaren mondjesmaat weer onder de aandacht. Helemaal doorbreken in de overground deed ie niet, wegens te eigenzinnig, maar je kan ‘m wel kennen als Dinosaur L en als lid van Loose Joints. In ’92 stierf Russell aan AIDS, maar een zestal muzikanten die destijds tot z’n entourage hoorden zijn nu toe aan een debuut als Arthur’s Landing.Een dvd, een boek en een compilatie op Soul Jazz vertelden al eerder het verhaal van Russell. Geboren in Iowa, kwam hij pas na een omzwerving via San Francisco, waar hij cello en Indische muziek studeerde, in de New Yorkse scene terecht. Hij combineerde elementen uit de avantgarde, abstract fusion, art rock en experimenteerde met neoklassiek, drumde ooit bij Laurie Anderson, was close met de beatnik scene als vriend van Allen Ginsberg, en werd zelfs bijna vierde lid van Talking Heads. Alleen was hij daarvoor iets teveel into disco, en die lange haren stonden ook niet goed op de promofoto. Toch tekende hij nog mee voor één van de eerste opnames van ‘Psycho Killer’.
Niet veel later zou hij via hits met Loose Joints (het expliciet homo-erotische ‘Is It All Over My Face’, hier gecovered als ‘Love Dancing’) en Dinosaur L (‘Go Bang’) naam maken in de underground. Doorheen de jaren tachtig zou hij vooral experimentele muziek –volgens sommigen soms aansluitend bij Nick Drake- gaan maken, en met gastmuzikanten bredere oriëntatie zoeken; daarbij een pàk onafgewerkte demo’s nalatend. Het is hoofdzakelijk dàt materiaal dat basis was voor deze tribute.
Een debuut dat, bijna integraal, wordt getekend door een subtiel, rijk instrumentarium. Dat kameleontische hoeft trouwens helemaal niet te verbazen: de band verzamelt ondermeer leden van de vroegere entourage van Afrika Bambaataa, David Byrne en Gregory Alper. Daarmee kom je als vanzelf tot een mix van, say, Broadcast, Ray Barretto en de heel vroege Talking Heads. Er is art pop (‘Your Motion Says’, dat muzikaal rijk en zacht inleidt, maar nog éven een wat slappe zanglijn kent), ‘Go For The Night’ doet qua sfeerschepping denken aan het beste van Sade, met erg subtiele, smooth vocals, en ‘You Can’t Go Back’ drijft op de energieke percussie van de Afro-Cubaanse Mustafa Ahmed. De esthetiek van de extended grooves, zo typisch voor het post disco tijdperk van het New York van de jaren tachtig, wordt helemaal geïntegreerd in tracks als ‘This Is How We Walk On The Moon’ en ‘I Want To Change My Life’. Maar het mooist lijkt me toch het lieve ‘It’s A Boy’.
Tussen alternatieve world music en kosmopolitische pop in, is dit debuut een erg geïnspireerd, en daarmee ook inspirerend plaatje geworden van een groep met hoorbaar veel liefde voor muziek.
White Lies - RitualBegin november, tijdens de aankondiging van Ritual , verkondigde zanger...
True Zebra - True Zebra True Zebra is de electropopgroep van de uit Antwerpen afkomstige Kevin...