RECENSIE: Kamelot - Poetry for the Poisoned

Kamelot – Poetry for the poisoned
recensie cijfer 2010-10-14 Een band die amper introductie nodig heeft is Kamelot. De powermetal band uit Florida is in ons land uitzonderlijk populair en verkoopt de grote clubs moeiteloos uit. Het in 1994 opgerichte metal collectief heeft weer een nieuw album uit en dat is groot nieuws voor iedereen die metal een warm hart toedraagt.

Hoewel Kamelot nog altijd het etiket powermetal krijgt opgeplakt is de muziek steeds meer richting complexe symfonische metal geëvolueerd. De weg die met Ghost Opera uit 1997 werd ingezet is op het nieuwe album Poetry For The Poisoned nog wat verder uitgebouwd. De nieuwe plaat klinkt spannend en de muziek wordt door de bezwerende stem van Roy Khan naar een hoger level getild. Wat kan die man mooi zingen. Dat wil overigens niet zeggen dat de composities beter zijn dan op de vorige albums. Eerder is er sprake van consolidatie van het bereikte niveau.

Het album trapt af met ‘The Great Pandemonium’, een nummer dat er stevig inklimt maar door de bijna gefluisterde stukken rustig overkomt. Als dan het refrein heel fraai invalt kunnen we gerust spreken van een magisch moment. Verder horen we in dit nummer de grunt van Björn Strid (Soilwork). Het is een perfecte opener van een afwisselende album. Het volgende nummer ‘If Tomorrow Came’ begint stevig, maar wordt door de stem van Khan ook hier boven het gemiddelde uit getild. Ook nu weer met een heerlijk toegankelijk refrein. In ‘The Zodiac’ komt de volgende vocale gast alweer binnen. Het is niemand minder dan Jon Oliva die met zijn schuurpapieren stemgeluid dit nummer opleukt. Een wat overbodige toevoeging. In het rustige ’House On The Hill’ horen we Simone Simons in een hoofdrol. Samen met Khan zorgt ze voor een prachtig duet. Het slepende en dreigende ‘Train of Thoughts’ is zonder meer één van de beste nummers op het album. Het vierluik ‘Poetry For The Poisoned’ is het meest symfonische gedeelte van het album. Hier is Simone Simons weer prominent aanwezig. Verder horen we nog een snijdende gitaarsolo van Gus G. (Firewind, Ozzy Osbourne) in het prachtige Hunter’s Season. Leuk is de bonus track ‘Where The Wild Roses Grow’, een cover van het bekende duet tussen Nick Cave en Kylie Minogue. Dit keer zingt Khan het met de Duitse zangeres Chantal Loch.

Hoewel het eindresultaat prachtig is, moet Kamelot uitkijken dat door het gebruik van de vele gasten de eigen identiteit niet verloren gaat. Roy Khan heeft meer dan genoeg power om met zijn eigen stem de nummers naar een hoger niveau te tillen. Neemt niet weg dat ook dit keer de fans niet teleurgesteld zullen worden.
Recensent:Jan Didden Artiest:Kamelot Label:Edel
De Dijk & Solomon Burke – Hold on tight

De Dijk - Hold On Tight (met Solomon Burke)Na het eerste gezamenlijke optreden bestempelde Solomon Burke De Dijk...

The Gracious Few – The Gracious Few

The Gracious Few - The Gracious Few Toen de leden van Live in 2009 om uiteenlopende redenen besloten uit elkaar...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT