2010-06-08
Een van de leukere indiehitjes van enkele maanden terug was die van The Drums. En dan heb ik het over het zomerse ‘Let’s Go Surfing’. Een erg catchy liedje, met gefloten melodie en o zo blije handclaps. Misschien kwam het ook omdat het liedje uitkwam terwijl wij hier nog middenin die veel te lange winter zaten. Want als ‘Let’s Go Surfing’ ergens naar deed verlangen, dan was het wel een lange hete zomer. Sindsdien heeft de band, die begin dit jaar de nummer vijf positie behaalde op BBC’s Sound Of 2010 lijst, nog een aantal erg fijne singles uitgebracht. De band staat komende zomer dan ook terecht op veel van de grotere festivals geboekt, zoals Glastonbury, T In The Park en gelukkig ook ons eigen Lowlands. The Drums komen uit Brooklyn, New York. Juist, net als andere bejubelde acts als Grizzly Bear en Yeasayer. De band eist gelukkig wel een geheel eigen plekje binnen de Brooklyn scene op. Waar Grizzly Bear veertig jaar popmuziek tot soms iets te gekunstelde composities verwerkt en Yeasayer de neiging heeft iets boven de aarde te gaan zweven, houdt The Drums het relatief simpel. De band heeft als basis voornamelijk de wave invloeden van eind jaren zeventig/ de jaren tachtig, zoals The Cure, Joy Division en The Smiths. Met name het drumgeluid en de effectieve basslijntjes lijken rechtstreeks uit die periode te zijn weggelopen. Deze worden vervolgens verrijkt met bijzonder aanstekelijke zanglijnen en/of melodielijnen op toetsen. De zanglijnen zijn hier en daar op hun beurt dan weer beïnvloed door de jaren zestig. Het levert een vaak onweerstaanbare combinatie op waarop het bijzonder moeilijk stilzitten is.
Daarnaast is een van de sterke punten van The Drums, dat zij de liedjes over het algemeen kort en bondig weet te houden. Hierdoor krijg je als luisteraar niet of nauwelijks de kans om je aandacht te laten verslappen. Bijna alle twaalf liedjes zijn namelijk ijzersterk en hebben wel iets eigens. ‘Down By The Water’ is bijvoorbeeld prachtig melodramatisch, ‘Me And The Moon’ laat je net als ‘ Let’s Go Surfing’ dansen van vreugde en ‘I Need Fun In My Life’ roept herinneringen op aan de hoogtijdagen van The Smiths. En dan laat ik de sterke singles ‘For Ever And Ever Amen’, ‘ Best Friend’ en ‘It Will All End In Tears’ voor het gemak maar even buiten beschouwing.
Er zit niets vernieuwends bij, maar man wat is dit lekker! Een van dé debuutalbums van het jaar, punt.
LCD Soundsystem - This is HappeningNa het titelloze debuut uit 2005 en opvolger Sound Of Silver uit 2007 is...
The Magic Numbers - The Runaway Het debuut van The Magic Numbers uit 2005 was er eentje om in te lijsten....