2010-05-15
Als er één band is die nooit doet wat er van haar verwacht wordt is het Pain Of Salvation wel. Op het nieuwe album Road Salt One maakt de Zweedse groep muziek die weinig meer lijkt op hun oude werk. Met voorganger Scarsick week de band al behoorlijk af van haar vroegere progmetal, maar op deze plaat doet de band er nog een schepje bovenop. Je moet heel goed zoeken om nog sporen te vinden die doen denken aan het werk van albums als Entropia of One Hour By The Concrete Lake. Van de vorig jaar uitgekomen EP Linoleum is de titeltrack op dit album te vinden. Het is gelijk ook de hardste song op de plaat.Het antwoord op de vraag wat Pain Of Salvation dan nu voor muziek maakt is moeilijk in één woord te vangen. Natuurlijk zitten er nog progrock elementen in de muziek, maar de band haalt op Road Salt One haar inspiratie vooral uit jaren zeventig rock, psychedelica, folk, en pop. Bovenal is de verbindende factor, meer dan ooit, de emotionele stem van frontman Daniel Gildenlöw. In prachtige emotioneel geladen nummers als ‘Sisters’, ‘Tell Me where It Hurts’ en de ontroerende titeltrack, zingt de man zo mooi dat de tranen spontaan in je ooghoeken opwellen.
Met het titelnummer ‘Road Salt’ deed Pain Of Salvation mee met het Zweedse Melodifestivalen, een voorronde van het songfestival. De band kwam met dit briljantje helaas niet verder dan de halve finale. Dit nummer wordt vooral gedragen door het vintage piano geluid van Fredrik Hermansson en die machtige stem van Gildenlöw. ‘Innocence’, ook weer met dat heerlijke pianospel en een flinke scheut Pink Floyd psychedelica, is één van de vele hoogtepunten. De band heeft ook weer een buitenbeentje op het album gezet in de vorm van het gedurfde ‘Sleeping Under The Stars’, dat op het eerste gehoor als een kitscherige wals klinkt, maar ook zijn functie op de plaat heeft. Het stonerbluesje ‘Tell Me You Don’t Know’ en het prachtige bluesrock nummer ‘She Likes To Know’ zijn eveneens nummers die behoorlijk afwijken van wat we van Pain Of Salvation gewend zijn.
Zoals met alle platen van Pain Of Salvation heeft ook dit album veel tijd nodig om te groeien. Het vrij kale geluid zal voor veel mensen in het begin wat wennen zijn, maar het blijkt prima bij de nummers te passen. Road Salt One is overigens het eerste deel van een dubbelalbum, en vermoedelijk kunnen we deel twee binnen niet al te lange tijd tegemoet zien. Afgaande op deel één is het te hopen dat het wachten niet te lang hoeft te duren. Nadat je even op het verkeerde been bent gezet ontvouwt zich toch weer een prachtige en verslavende plaat waar je stil van wordt.
Eerdere recensies van Pain of Salvation:
- 26-11-2009: Linoleum;
- 11-04-2009: Ending Themes - On the two Deaths of Pain of Salvation;
- 20-01-2007: Scarsick.
Sage Francis - Li(f)e Sage Francis is een van de voorlopers van de zogenaamde Indie Rap, een...
Eli 'Paperboy' Reed - Come and Get It! Een enkele keer heb je een artiest die de eerste keer dat je hem live ziet...