2009-07-06
Het zelfgetitelde album van de Britse band Milk Kan opent met het nummer 'Bling Bling Baby'; als debuutsingle wist het nummer een paar jaar geleden in de independent charts in het thuisland van de heren al de 13e plaats wist te behalen en door een handjevol BBC-dj's op de draaitafels werd gelegd. Bij een eerste kennismaking doet het nummer wat denken aan R.E.M.'s 'It's the end of the world', met name door een terugkerende melodielijn die lijkt op het refrein van R.E.M.s voorgenoemde nummer.Milk Kan is ooit begonnen als akoestisch duo, 'Scrappy Hood & Jimmy Blade'. Na een jaar spelen werd het duo versterkt door de drummer, luisterend naar de naam 'Loz Vegas', een oude bekende van school. In deze samenstelling namen ze voorgenoemde debuutsingle op en wisten als support act op te treden voor onder andere Violent Femmes, Babyshambles en bij de tours van Hayseed Dixie en The King Blues in het Verenigd Koningkrijk. Ook stonden ze naast The Strokes geprogrammeerd op het Wireless Festival in het Londense Hyde Park. In 2007 tekenden ze bij BLANG, waarbij ook Milk Kan verscheen.
Het drietal maakt muziek met het enthousiasme van een punkrockband van eind jaren negentig. Vrolijk rocken met teksten die niet te moeilijk en vooral grappig moeten zijn. Nummers als 'Hate me too' en 'Don't it suck that you gotta grow up' voldoen volledig aan de verwachtingen die dergelijke titels scheppen. Anno 2009 bezingen we ook 'God with an Ipod', een nummer waarvoor een blik hiphopinvloeden is opengetrokken. Niet onverdienstelijk; het heeft een goed luisterbaar nummer opgeleverd, dat als eerste single van het album de top 10 van de UK Indie Chart wist te behalen.
'I'm a nobody' schijnt momenteel "de weg naar de radiostations" wel te vinden. De titel van dit nummer laten we dan maar voor zich spreken, want erg spannend is het niet. Punkrock met een heel klein vleugje ska, op een manier zoals we het al vaak genoeg hebben gehoord. Dat het ook niet hoogdravend bedoeld is maakt nog iets goed, maar kan niet verhullen dat het wel erg een dertien-in-een-dozijn is.
Stiekem zijn natuurlijk ook de jongens van Milk Kan supergevoelig en kunnen ze niet zonder hun lief. Het nummer 'Without You', gaat over wat je allemaal niet meer bent zonder iemand. "It's like New York without the Avenues", maar ook "Like R.E.M. without Michael Stipe". Met het bezingen van deze band en frontman zijn we bijna rond. Rest nog een paar afsluitende woorden, waarmee niet ontkend zal worden dat Milk Kan een paar leuke nummers bevat, maar dat het gros van de tracks toch tot de middenmoot te rekenen valt. En een goed album heeft meer nodig dat die middenmoot ontstijgt.
Minco Eggersman - Ooit Ooit is een korte film over Jos, een man van 33 met een verstandelijke...
Leonor Jonker - Muziekreis door het Berlijn van Toen en Nu Wist je dat livemuziek erg belangrijk was voor de nazi's destijds? Dat ze een...