2008-09-17
Eén van de meest besproken reünies van de afgelopen paar jaar was toch zeker die van The Verve. De soms wat nurkse Ashcroft ging weer met zijn oude kompanen op tour en ondanks dat de optredens vooral leunde op oud werk, was er wel de bevlogenheid en werd de nieuwsgierigheid naar nieuw werk alleen maar groter. ‘Love Is Noise’ was het eerste voorproefje en dat smaakte, ondanks het wat afwijkende geluid, toch heel goed. Forth ligt nu in de winkels en The Verve is weer terug aan het front. Het zal zeker niet het succes van Urban Hymns kunnen evenaren, maar Forth is toch zeker de moeite waard.Met tien nummers en een totale duur van meer dan zestig minuten is Forth een behoorlijk lijvig werkstuk geworden, maar wel buitengewoon interessant. De klassieke britpopsongs zoals ze op succesalbum Urban Hymns te horen waren en hits opleverde als ‘Lucky Man’, ‘Drugs Don’t Work’ en natuurlijk ‘Bittersweet Sympony’, staan niet op Forth. Eerste single ‘Love Is Noise’ is eigenlijk ook de meest poppy en toegankelijke track van Forth. Daarbuiten is het een vrij moeilijk album geworden, waarop The Verve duidelijk zoekende is en uiteindelijk uitkomt op een dwarsdoorsnede van de vorige drie albums uit de jaren negentig. Songs lijken in beginsel soms op makkelijk in het gehoor liggende popsongs, maar dat is vaak de schijn. Bijna altijd worden de songs op Forth de zes minuten grens voorbij getrokken en wordt het soms experimenteel. Toch staan er in essentie ook hele goede liedjes op Forth, die vaak meeslepend, groots en soms buitenaards zijn. Het zijn vooral ook de gitaarpartijen van Nick McCabe die de nummers dynamisch en vaak ook een spacey sound geven.
Zo is er opener Sit And Wonder waar McCabe al meteen tot het uiterste gaat en er een pompende song ontstaat die meteen de bedoelingen duidelijk maakt en meteen ook al als hoogtepunt van het album geldt. Daarna volgt eerste single ‘Love Is Noise’, met een hoofdrol voor de sample die de hele song door te horen is. Een sterke single, maar op dit album eerder een vreemde eend in de bijt, dan dat het representatief is voor Forth. ‘Rather Be’ is dan weer meer een herkenbare The Verve song. Het manco is echter dat ook deze song weer net een minuutje of twee te lang duurt en dat die onnodig wordt opgerekt en eindigt met een flauwe outro, waarin het geluid langzaam wegsterft.
Tijdens de afgelopen (reünie)tour van The Verve maakte Richard Ashcroft een goede en gemotiveerde indruk. Tekenend was het wel dat de setlist voor een belangrijk deel leunde op Urban Hymns en dat er meestal slechts één nieuwe song gespeeld werd (‘Love Is Noise’). Het waren ook juist die oude hits waarvoor het publiek kwam opdagen en die als popklassiekers onthaald werden. Forth bevat niet van zulke toekomstige hymnen, daarvoor is het geluid te onrustig, worden de songs soms te geforceerd lang getrokken en mist het vooral de puntigheid. Toch maakt Forth duidelijk dat The Verve nog altijd een topband is en dat bij het duo Ashcroft/McCabe het heilige vuur nog wakkert.
a balladeer - Where are you, Bambi Woods?Met het uitbrengen van debuutalbum Panama beleefde a balladeer een...
C-Mon & Kypski - The Complete Jazz Compilation Een kleine twee jaar geleden ontving ik Where The Wild Things Are ( hier...