Treat me right, de debuut-cd uit 1999 en de opvolger Devil's Train uit 2001, lieten duidelijk horen dat de originele bluesperformers van weleer zijn grote voorbeelden zijn. Namen als Charlie Patton, Son House, Bukka White en Mississippi Fred McDowell staan nog altijd bovenaan Eric's lijstje van favoriete artiesten, op de voet gevolgd door de generatie die elektrisch versterkt Chicago onveilig wist te maken. Sardinas mengt de diverse stijlen met rock en gooit dan nog eens een extra dosis energie bij deze mix.
Op de cd Eric Sardinas and Big Motor gaat het er wederom stevig aan toe. Opener 'All I need' heeft de boogie-met-Vai-invloeden (denk aan Steve's DLR-periode) goed op gang om in het daaropvolgende 'Ride' lekker verder te rocken. Maar als dan ook alle volgende nummers een beetje dezelfde aanpak blijken te hebben, hanteer ik de skip-knop eerder dan gebruikelijk. Op zich allemaal prima songs, goed gespeeld, productie goed verzorgd met hier en daar lekkere koortjes en smeuïge Hammond, maar een beetje meer variatie of experiment zou de cd voor mij persoonlijk wat interessanter maken. Als afsluiter is gekozen voor de Tony Joe White-klassieker 'As the crow flies'. Leuk gedaan (zoals velen vóór hem), mooie intro met toch weer een bekende tweede helft in Sardinas-stijl.
Voor deze cd moet je wel een beetje liefhebber zijn van het stevigere bluesrock-genre. De invloeden van de oude meesters heeft Sardinas lekker in zijn krachtige speelstijl verwerkt, maar verder is de link met de oude Mississippi Delta iets verder weg dan op zijn eerste cd's. Maar misschien daarom wel een heerlijke cd voor lange ritten in de bandbus. Energy that keeps you going!
Lange Frans & Baas B - Verder Lange Frans en Baas B begonnen in 1997 een project onder de naam D-Men....
Story Of The Year - The Black Swan Het heeft even geduurd, maar de groep Story Of The Year komt met hun derde...