2008-03-18
Al jaren laat McCoy Tyner de harten van menig jazzliefhebber sneller kloppen. Hij is inmiddels bijna zeventig maar dat lijkt totaal niet van invloed op zijn muzikale gevoel te zijn. En zelfs na ruim 80! albums is zijn muziek nog steeds relevant binnen de jazzwereld. Eind vorig jaar verscheen er wederom een live album van zijn hand. Eenvoudig weg Quartet genoemd. Geen nieuw materiaal maar reeds bestaande nummers uit zijn lange en indrukwekkende carrière.McCoy Tyner maakte naam als pianist van het legendarisch John Coltrane Quartet begin jaren zestig. Hij speelde mee op tal van klassieke jazzalbums en werd een van de meest gewaardeerde pianisten van zijn tijd. Begin jaren zeventig maakte hij onder zijn eigen naam verschillende albums die te boek staan als mijlpalen in de jazzgeschiedenis. Zijn muziek was van grote invloed op het ontstaan van de meer moderne jazzstijlen in de tweede helft van de jaren zeventig.
De nummers op dit album, opgenomen op oudejaarsdag 2006 in Oakland, Califonie, zijn al eerder uitgebracht. Opener ‘Walk Spirit, Talk Spirit’ is talloze keren gecoverd en in vele uitvoering op plaat gezet. Deze relatief korte versie (9:30) laat je op een prettige manier kennismaken met Tyner. Het nummer is, mede door het regelmatig terugkerende thema, erg toegankelijk. Niet dat de overige nummers erg moeilijk zijn maar ze vragen soms wel een wat intensievere luisterbeurt. Maar als je daar tijd voor hebt moet je dat zeker doen. Juist dan hoor je de klasse van Tyner. En niet alleen van hem, ook kwartet genoten zijn geen amateurs. Een speciale vermelding verdient de relatief jonge bassist Christian McBride (35). Misschien dat er bij enkele popliefhebber bij het noemen van zijn naam wel een lampje gaat branden. McBride speelde eerder samen met onder meer Sting en James Brown. Hij laat horen dat hij niets onder doet voor zijn collega muzikanten. Hoewel het hier en daar nog wel eens wringt binnen de ritmesectie heeft deze bassist nog een mooie toekomst voor zich.
Tyner heeft misschien niet meer de soepelheid in zijn vingers die hij dertig jaar geleden had, wat wil je ook als je bijna zeventig bent, maar hij laat met vlagen horen waarom hij nog steeds meedoet in de eredivisie van de jazz. Het voordeel van jazz ten opzichte van pop is dat leeftijd veel minder belangrijk is. Al jaren roepen veel mensen dat de Stones toch maar echt een keer moeten stoppen. Niemand zal het in zijn hoofd halen om te zeggen dat McCoy Tyner niet meer mag optreden. Pop is als bier, het slaat vaak na niet al te lange tijd dood. Jazz is als wijn, het wordt beter naarmate het ouder wordt.
The Shenanigans - Step it UpAl sinds 2002 timmeren the Shenanigans hard aan de weg. De band uit Utrecht...
Bullet For My Valentine - Scream Aim Fire Je kunt cliché en eerlijk zijn of je kunt er omheen draaien. Er omheen...