RECENSIE: The Hives - The Black and White Album

The Hives – The Black And White Album
recensie cijfer 2007-10-27 Met The Black And White Album leveren The Hives onbetwistbaar hun meest afwisselende album tot nog toe af. Maar verandering van spijs doet in het geval van de nog altijd strak in het maatpak zittende Zweden niet altijd eten. De songs waarop het vijftal het voor hun zo karakteristieke beukende, hysterische en rauwe garagerock geluid grotendeels laten voor wat het is, vallen wel op, maar vallen ook een beetje tegen.

Maar vrees niet! Hoewel de sound van The Hives met de jaren steeds gelikter gaat klinken, zijn er nog altijd een aantal échte Hives-nummers terug te vinden op deze vierde langspeler. Sterker nog, The Black And White Album opent met het rockende trio ‘Tick Tick Boom’, ‘Try It Again’ en ‘You Got It All... Wrong’ als vanouds en zeer overtuigend. Ook het door Pharrell Williams geproduceerde ‘Well All Right!’ en het door Jacknife Lee geproduceerde ‘Hey Little World’ rocken er vervolgens best lekker op los. Maar vanaf het suffe instrumentaaltje ‘A Stroll Through Hive Manor Corridors’ gaat het hier en daar toch ook een beetje mis.

De poging om op ‘Won’t Be Long’ het hippe geluid van landgenoten The Sounds te adopteren, mislukt jammerlijk. ‘T.H.E.H.I.V.E.S.’, een Electro/Disco/R&B-uitstapje (met voor de tweede keer Pharell Williams achter de knoppen) dat doet denken aan N.E.R.D., Mika, Gwen Stefani, The Jacksons en The Scissor Sisters, weet ook maar matig te bekoren. En het suffe gepiel met elektronica op ‘Giddy Up’, het Fratellis-achtige ‘You Dress Up For Armageddon’ en het piano niemendalletje ‘Puppet On A String’ (geen cover van Sandie Shaw) hadden al helemaal niet gehoeven.

Natuurlijk is het dapper dat The Hives pogen nieuwe ingrediënten aan hun geluid toe te voegen en niet routineus een Tyrannosaurus Hives 2.0 of Veni Vidi Vicious 2.0 serveren. Maar wanneer je het lekker vertrouwde openingstrio en ook het smakelijke ‘Return The Favour’, ‘Square One Here I Come’ en afsluiter ‘Bigger Hole To Fill’ hoort, dan klinkt The Hives oude gewoon een stuk overtuigender en urgenter dan The Hives nieuwe stijl. Hoewel The Black And White Album als geheel de energie en het niveau van de voorgaande albums niet weet te evenaren, komt u met een beetje programmeren gewoon weer uit op een klein half uurtje vrolijke en energieke (garage)rock. En laat die mannen toch ook gewoon hier en daar eens wat anders uitproberen. Een band die als missie heeft de gehele wereld te domineren, moet af en toe risico’s durven nemen. Soms pakt dat goed uit en soms wat minder.
Recensent:Cyrille Bloemers Artiest:The Hives Label:A&M
PJ Harvey - White Chalk

PJ Harvey - White Chalk PJ (Polly Jean) Harvey is echt zo’n artieste volgens het boekje. Bij...

Souldada - Canção

Souldada - Cancao Het Friese gezelschap Souldada is een samenwerking tussen musici en...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT