Antoinette Konan kabbelt een beetje voort en er is veel herhaling en weinig ontwikkeling binnen de nummers. Het album is eigenlijk op te delen in twee delen: de nummers ‘Kokoloko Tani’, ‘M’ackô’ en ‘Abidjan Adja’ lijken erg op elkaar en zijn vrij eentonig qua ritme en (samen)zang. ‘Enfants Du Monde (Version Baoulé)’, ‘Evignen’ en ‘Yalé’ zijn anders, met name veel rustiger qua tempo, waarvan ‘Yalé’ het meeste afwijkt en opvalt. Het heeft als enige nummer blazers en swingt meer, geeft je een bijna Caribisch kustgevoel. Antoinette neemt je mee met een meer melodische zanglijn en geeft je meer het idee van een verhaal.
Antoinette heeft een prettig stemgeluid, heel helder en krachtig en de samenzang die je regelmatig hoort, doet erg denken aan traditionele Afrikaanse vrouwenkoren die een vraag en antwoord spel spelen met de percussie. De combinatie van traditionele percussie met meer Westerse elektronische instrumenten creëert een interessant geluid, maar verliest zijn kracht in de eentonigheid.
Antoinette Konan is een prettig album om naar te luisteren, maar helaas vervallen de percussie en (samen)zang vaak in (te) veel herhaling, waardoor het saai wordt. Een leuke kennismaking met een onbekender Afrikaans percussie instrument, maar niet echt een uitnodiging naar meer.
Astralium - Land Of Eternal DreamsEr worden maandelijks honderden metalalbums uitgebracht, waardoor je als band...
Craven Faults - Erratics & Unconformities Craven Faults is een mysterie: op internet is niet te vinden wie de artiest...