RECENSIE: Nancy Kleurenblind & De Zingende Roadie - Nancy Kleurenblind & De Zingende Roadie

Kleurenblind
recensie cijfer 2019-06-04 Onlangs stopte Hausmagger, undergroundgrootheid rondom Rembo & Rembo-held Theo Wesselo, er mee. De band had nooit gedacht zo populair te worden, maar vond het na tien jaar mooi geweest. Geen zorgen, de bandleden vinden hun weg wel weer. Zo vormden bassist Myrle ´The Beast´ Kloens aka Nancy Kleurenblind met Klaartje van Engelen als De Zingende Roadie in 2017 al een duo.

De twee vonden elkaar in allgirl rockband pEp, waar Van Engelen drummer is. Op het debuutalbum Nancy Kleurenblind & De Zingende Roadie verzorgt ze het geluid uit de bepalende instrumenten: de Casio SA-1, het mini 100-sound Tonebank keyboard (1989) en de Casio CT360 synthesizer (1987). Gecombineerd met het baswerk van Nancy levert dit, zoals het duo zelf beschrijft, Nederlandstalige spacepop op. De piepjes en blopjes doen ons denken aan ‘A Lap Dance Is So Much Better When The Stripper Is Crying’ (The Bloodhound Gang), al kwam dat schijtmelige synthloopje uit een Casio VL-1 (1980). Toch komt het duo op het uiterst catchy hoogtepunt ‘Wijland’ nog dicht in de buurt. De klanken uit de negen jaar jongere Casio van de dames biedt, zeker in combinatie met die stevige basklanken, echter veel meer mogelijkheden.

“Een Casio-gestuurd electro-LED-light-duo met een snoeiharde bas” lezen we in de persinfo en opener ‘Kom Mee Naar Die Ruimte’ maakt duidelijk dat daaraan geen woord gelogen is. De uiterst dansbare electropoptrack is door de vervormde stem spacy en leunt zwaar op de Casio (s), waarbij het baswerk in The Cure`s ‘A Forest’ stijl voor een extra (interessante) laag zorgt. Dat wordt doorgetrokken op het sterke ‘Mensentekening’ , waarbij de rap doet denken aan De Likt`s Jordy Dijkshoorn.

Op ‘Diamanten Klootzak’ gaat het gas iets terug en blijkt dat het album niet bestaat uit negen toevallig tot stand gekomen tracks. De tracks zijn zorgvuldig, vanuit de beperkingen van het instrumentarium, opgebouwd. Dat zet door op het spitsvondige ‘Getatoeërde Pik’ en het hilarische, sexy ‘Ik Ga Je Doen’, waaruit blijkt dat de ondeugende, absurdistische teksten nooit zonder serieuze onderliggende boodschap zijn. ‘De Duivel Van Delft’ zet je op het verkeerde been, als blijkt dat deze ‘duivel’ de dames maandelijks komt lastig vallen. Uit het ingetogen ‘Jij’ blijkt het duo een prachtig dromerige track in huis te hebben. Je kunt je met het verstand op nul flink uitleven op de uiterst dansbare `80’s pop, of als luisterplaat je lol op met de autobiografische teksten. Je zou het werk van Spinvis en Eefje de Visser (op Ketamine) als vergelijk kunnen noemen, maar we scharen het duo, door de spitsvondige, absurdistische teksten en de goed bij elkaar passende tweestemmige zang, graag in het rijtje van Yentl & De Boer.

Nancy Kleurenblind & De Zingende Roadie kent geen zwakke momenten. Dat legt de lat hoog voor de opvolger. Het duo moet het vooralsnog doen met het voorprogramma van De Raggende Mannen en alternatieve festivals, maar het concept zit zo goed in elkaar, dat het een kwestie van tijd moet zijn voordat het duo zich bij een groter publiek in de kijker speelt.
Recensent:Ruud de Zwart Artiest:Nancy Kleurenblind & De... Label:Eigen Beheer
Cover Ohtis - Curve Of Earth

Ohtis - Curve Of Earth Curve Of Earth is geen album van een nieuwe soulster die met een lichte...

Cover Delise - Bladzijde 1

Delise - Bladzijde 1 Op maandagavond staat ondergetekende sinds een aantal jaar op het voetbalveld...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT