RECENSIE: Jade Bird - Jade Bird

Jade
recensie cijfer 2019-06-03 Het titelloze debuutalbum van Jade Bird is er één om je vingers bij af te likken. Deze Engelse zangeres is gezegend met een fluwelen stem waar een rafelrandje aan zit. Gewapend met haar akoestische gitaar, schrijft ze prachtige nummers met ijzersterke melodieën. Ze zingt met het grootste gemak en haar loepzuivere stem klinkt heel lieflijk totdat ze haar scheur opentrekt en die karakteristieke rasp laat horen. Maar dat rafelrandje is ook heel subtiel te horen in openingsnummer ‘Ruins’ en ‘Lottery’.

Bij ‘I Get No Joy’ waarvan je de refreinen al na één keer luisteren uit volle borst meezingt, is een erg vermakelijke videoclip gemaakt, waarin ze een stoere, maar verveelde stunt actrice speelt die eindeloos dezelfde scene moet opnemen van haar regisseur. Scheurend in een Amerikaanse raceauto wordt tussen elke scene door haar bebloede gezicht schoongepoetst. Totdat ze de laatste keer denk: ik doe het deze keer op mijn eigen manier en scheurt er na een paar extra rondjes vandoor.

De meeste van haar teksten gaan over al dan niet verbroken relaties. Maar ‘Side Effects’, het vrolijk klinkende uptempo nummer wat nu steeds vaker op de radio is te horen, gaat over het doorbreken van de sleur in een relatie, op zoek naar avontuur. En volwassen tekst voor een 21-jarige.

De eerste single waar we Jade Bird mee leerden kennen, ‘Uh Huh’, is ook het nummer waarin ze alle registers opentrekt en venijnig al haar frustraties eruit schreeuwt zo lijkt het. Wil ze soms haar ex-vriend waarschuwen voor zijn nieuwe liefde, die hem als een schoothondje behandelt? Of is ze gewoon boos omdat hij haar heeft bedrogen. ‘Good At It’ sluit daar tekstueel weer goed op aan, waarin ze zich afvraagt wat zijn nieuwe liefde heeft wat zij niet heeft.

Laat je meevoeren en ontroeren met de pianoballad ‘17’, waarin ze bang is dat haar grote liefde haar gaat verlaten. En dat zingt ze met zoveel emotie dat je wel ijskoud moet zijn als het je niks doet. Kippenvel. Op zijn minst. En dan komt tijdens het laatste refrein die viool erin voor nóg meer drama. En als je nog vol in de emotie zit van ‘17’ klopt het vrolijke coupletje van ‘Love Has Al Been Done Before’ al op de deur. Dat is even schakelen, maar het is wel een goed nummer , met hitpotentie. Bij het einde van dit nummer zie je het al voorje dat het publiek bij een groot festival mee staat te klappen, want het is natuurlijk een kwestie van tijd voordat ze op de grote podia staat. Het vrolijke uptempo ‘Going Gone’ met country vibes sluit hier dan wel weer goed op aan, om daarna weer in mineur te eindigen met een soort requiem van een gebeurtenis die hopelijk nog heel lang op zich laat wachten. Pink gerust een traantje weg bij afsluiter ‘If I Die’.

In een rechtvaardige wereld staat Jade Bird volgend jaar op het hoofdpodium van een groot festival als Pinkpop of Lowlands.
Recensent:Johan Kramer Artiest:Jade Bird Label:Glassnote
Cover Isbells - Sosei

Isbells - Sosei Sosei markeert een stijlbreuk in het werk van de Belgische band rondom...

BIS

Band of Skulls - Love Is All You Love Het is inmiddels een gevestigde naam, de Engelse band Band Of Skulls . Met...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT