2019-06-24
De alternatieve muzikanten van Orchestra Of Spheres zijn in hun eigen land, Nieuw Zeeland, vooral bekend van hun theatrale optredens. Hierbij vertolken zij in kleurrijke kostuums en met veel visuals hun nummers. Daarbij hebben zij ook nog eens namen als Baba Rossa, Mos Iocos, EtonalE, Woild Boin en Farmerboy (in het dagelijkse leven bekend als Daniel Beban, Nell Thomas, Erika Grant, Riki Gooch and Reece McNaughten). Op hun vierde album, Mirror, lijken ze voor het eerst wat serieuzere muziek te willen maken. Waar het op eerdere albums aankwam op vreemdsoortige vervormde muziek en expliciete teksten, klinkt het geheel hier wat volwassener. Dat betekent zeker niet dat het er ook saaier op geworden is.Titeltrack 'Mirror' begint met een didgeridoo-loop, met iets wat lijkt op een tweetal vals gestemde violen. Geen overtuigend goed begin zul je denken, maar wat komen gaat is wel de moeite waard. “There must be a mirror between us/when I look at you all I see is a reflection” wordt continu gezongen over een zware drumbeat en violen,. Het tekent direct het terugkerende thema op het album.
'Ata' grijpt even terug naar hun eerdere werk, met een synthesizerloop en een continu gezongen “Big Bang” over een langdurig monotone beat. Hierna volgt een samenspel tussen de mannen en vrouwen in de band, waarbij de reflection weer terugkomt. Dat is een van de partytracks en je ziet de band al dansend voor je in hun kleurige kledij. Vooral het einde met heel veel percussie zal live een mooi spetakel opleveren. Nummers als 'Sandpiper', 'Summer Fungus' en 'Omni Omni' zorgen voor een ritmische work-out op basis van wereldmuziek, wat even herinnert aan de Talking Heads uit de begin jaren ‘80, maar vooral ook aan het werk van The Knife.
'Chimes' lijkt heel veel op Afrikaanse gitaarmuziek, waarbij de complexe gitaarriff met de lichte synthesizerbegeleiding en de tegendraadse bas, je direct in dat continent doet wanen. De oerkreten van de dames maken het nummer nog wat krachtiger. Het is een van de hoogtepunten op het album, samen met 'Koudede', wat opgedragen is aan de overleden Tuareg gitarist van de band Inerane. Het nummer heeft een prachtige achtergrondzang die uitstekend past in de mix van gitaar, hobo en harp. Hierbij krijgt de saxofoon de gelegenheid om een prachtige, hartverscheurende, solo te geven. De structuren die de gitaar blijft spelen zorgen ervoor dat de band in zowel volume als ritme kan variëren, waardoor het nummer perfect overkomt. Ooit een harp in een woestijn gezien of gehoord...?
Vooral voor degenen die openstaan voor ritmische wereldmuziek met een flinke knipoog is dit een heerlijk album om naar te luisteren. De energie die van de meeste nummers afkomt, zal elk feestje opvrolijken. Hoewel de band nog steeds niet de indruk geeft, zichzelf te serieus te nemen, hebben ze niet eerder zo volwassen geklonken. Als ze het willen, dan kunnen ze met dit album op menig muziekfestival de show stelen.
Martin Frawley - Undone At 31Het zal je maar gebeuren: is de liefde over en tegelijkertijd is dat ook het...
Jodymoon - A Love Brand New Het Limburgse duo Jodymoon , bestaande uit Digna Janssen en Johan Smeets,...