2019-04-03
Voor wie het gelooft, hangt het leven van toevalligheden aan elkaar. John Lennon zei al: ”Life is what happens to you while you`re busy making other plans”. Dat we naar een Nederlandstalig album van de Vlaamse Kevin van Staeyen alias NeoN3rd kunnen luisteren is zo`n toevalligheid. Sinds de man op tweeënhalfjarige leeftijd begon met viool spelen is hij te vinden in de klassieke muziek. Nederlandstalige liedjes kregen bij hem het predicaat ‘flauw’. Dan verlies je in 2013 een weddenschap die je dwingt om een serie (Nederlandse) songteksten te schrijven over het ‘nerd’ zijn en ander ongemak. Als je vrienden zodanig onder de indruk zijn dat ze het materiaal naar de Nekka-Nacht-Wedstrijd sturen, dan kan het ineens snel gaan. Van Staeyen weet met zijn kompanen een derde plaats te veroveren en een platencontract te scoren. Zo ontstaat debuutalbum Bijna Willekeurig, bijna willekeurig. Wie bij de term ‘nerd’ aan computers denkt, en het in de hoek van electropop en dance zoekt, staat op het verkeerde been. Als je Van Staeyen mag geloven staat Neon3rd voor Nederlandstalige muziek over de liefde, ontgoocheling, ruimte en tijd, fysica, de absurditeit van het leven en het wel en wee van de Homo Neonerdicus. Wij houden het er zelf liever op dat Neonerd zijn heil zoekt in het tastbare, geschiedenis, het analoge, gevoel, ver weg van eigenlijk alles waar de toekomst zich naartoe beweegt.
Het valt duidelijk op dat de muziek leunt op de virtuositeit van de muzikanten. Het viool- en pianospel van Van Spaeyen is dominant aanwezig en het is goed hoorbaar dat hij meerdere kant uit kan. Niet alleen klassiek, maar balkan, reggae en jazz komen we tegen bij de veertien songs. Op opener ‘Stop!’ komt er zelfs een stukje latin voorbij, waarbij de aandacht vooral uit gaat naar de Santana- achtige gitaarsolo. Wanneer je dan denkt dat de stemming gezet is, duwt het klassieke, bijna speeldoos-achtige, ‘KoibojNIndiaan’ je de andere kant weer op, terwijl je op ‘AD(H)D’ je met de zigeunermuziek in een circuspiste waant.
Op ‘N3rd’ duidt Van Staeyen met veel humor wat een nerd is. Dat hij dat doet met een muzikale omlijsting die doet denken aan liedjes uit grootmoederstijd, maakt het plaatje compleet. En tegenstrijdig, zoals dat ook in ‘Ex-Nerd’ het geval is. Hoor je swingende jazz in de stijl van Sinatra, dan zingt Van Staeyen doodleuk ”Ze houdt niet van jazzmuziek”, om zich vervolgens vrolijk naar het outro te fluiten.
Waar de scherpe analyses van mensen en het leven om ons heen met een knipoog worden beschreven, en het wat doet denken aan Drs. P en Bram Vermeulen, zijn er ook momenten dat de knipoog weg blijft. Dat geldt voor ‘Halftijd’ en ‘Dood’, die hierdoor serieuzer en zwaarder te behappen zijn.
Dat maakt Bijna Willekeurig een debuutalbum dat dwars door alle genregrenzen en regels heen loopt. Je hoort meer een kleinkunstenaar dan een klassiek geschoolde muzikant. Muziek voor de massa? Nee, maar voor de liefhebber van Nederlandstalige muziek met inhoud en een knipoog is Bijna Willekeurig de moeite waard.
Spidergawd - -V-Dat Noorwegen goede rock voortbrengt weten we al een tijdje. En dan hebben we...
Round Midnight Orchestra - Swingin' Harlem Voor iedere muzikant is het van belang om zich te verdiepen in de...