2019-05-06
Voor iedere muzikant is het van belang om zich te verdiepen in de muziekgeschiedenis, al is het maar in het deel dat van invloed is op de eigen muziek. Luisteraars die muziek zien als achtergrondgeluid of stemmingregulator is dit meestal niet interessant. Wel voor muziekliefhebbers die een meer dan normale interesse in muziek hebben. Deze liefhebbers hebben imposante muziekcollecties, boeken, studies, muziekbladabonnementen en concertbezoeken op hun cv. Als je pech hebt schrijven ze er zelfs stukjes over. Sinds medeoprichter van Atlantic Records Ahmet Ertegun The Rock and Rol Hall Of Fame (1986) oprichtte en een serieus platform creëerde om muzikale helden te eren en grote en kleinere sterren uit de muziekgeschiedenis opnieuw onder de aandacht te brengen, is de interesse in oude muziek toegenomen. Kleine en grote enthousiastelingen brengen het verhaal van verschillende muzikale stromingen zelfs de theaters in.
In 2015 werd de sfeer van de nachtclubs op Broadway in de jaren `30 gevangen in een voorstelling vol met verhalen en muziek uit de tijd dat de crooner een belangrijk onderdeel van de jazzscene werd, verwerkt. De bedenkers kwamen vervolgens met Swingin` Harlem. Hierin werd juist de jazz uit de New Yorkse wijk Harlem, waar jazz de belangrijkste bijzaak van het leven werd, gevangen. De orkesten van Cab Calloway en Duke Ellington maakten de dienst uit en muzikanten als Louis Armstrong en Billie Holiday groeiden uit tot sterren.
De voorstellingsmuzikanten grepen de kans om de voorstellingsmuziek op te nemen. Een mix van gelauwerde veteranen en jong talent brengt Swingin’ Harlem uit als Round Midnight Orchestra. Een eerbetoon aan muziek uit het verleden en een teken dat jazz er nog steeds toe doet. Werk van grote namen als Count Basie (‘Jumpin’ At The Woodside’), Cab Calloway (‘The Reefer Man’, ‘Minnie The Moocher’, ‘We The Cats Shall Hep Ya’), Duke Ellington ( ‘Mood Indigo’, ‘Sophisticated Lady’, ‘Drop Me Off In Harlem’, ‘Rockin`In Rhythm’), Louis Prima (‘Sing, Sing, Sing’), wordt uitermate vakkundig gespeeld en gezongen. De songs klinken opgepoetst, maar blijven een ode aan het jasje dat het origineel draagt. Er valt ook eigen inbreng te bespeuren op ‘Spoken Word Suite’ , ‘Armstrong, Henderson’, ‘Billekoek’ en ‘Goed Beet’. Uit die twee laatste blijkt de relevantie van de jazz, maar het is een erg grote stap vanaf de traditionele Engelstalige klassiekers die het grootste deel van de plaat vullen.
Swingin’ Harlem is een fraaie ode aan jazz en haar grootheden. De vocalen van Deborah J. Carter en Jeffrey Spalburg lenen zich goed voor het genre en ook muzikaal laten Ben van den Dungen, Alexander Beets en Yoran Aarssen (tenorsax), Rolf Delfos en Ronald Simoen (altsax), Ellister van der Molen (trompet), Miguel Rordriguez (piano), Marius Beets en Marijn van de Ven (double bass) en Gijs Dijkhuizen en Mitchell Damen (drums) horen meer dan alleen liefhebbers te zijn van het genre. Oude jazz zit deze muzikanten in de genen en dat is het grote pluspunt van het album. De vraag is alleen of het opweegt tegen het originele materiaal van de eerdergenoemde grootheden.
NeoN3rd - Bijna WillekeurigVoor wie het gelooft, hangt het leven van toevalligheden aan elkaar. John...
Tolls - Blijf Je Koel In 2016 en 2017 was singer-songwriter Daan van Beijeren onder de naam Tolls...