2019-05-27
Het is nogal wat om jezelf de artiestennaam ‘perfecte zoon’ te geven. Een gewaagde actie van de Poolse muzikant Tobiasz Biliński. Hij maakte zijn entree in de muziekwereld onder de naam Coldair. Maar na drie albums, waarvan de laatste vol met ellende stond, hield Biliński het voor gezien, onder deze naam weliswaar. Afscheid nemen van de muziekwereld was geen optie. Daarom een nieuwe naam, Perfect Son en dus ook een nieuwe start met dit semi-debuutalbum. Reden voor een feestje? Dat is de vraag. Wat wel duidelijk is, is dat met Cast in de feeststemming komen wel erg lastig gaat worden.Omdat Biliński geen groentje is in de muziekwereld is het hem gelukt om bij het label ‘Subpop’ te tekenen waarop Cast wordt uitgebracht. En terwijl dit voor hem een nieuwe start wordt, is de ondertoon op dit album eerder grauw en koud te noemen dan bijvoorbeeld vrolijk en fris. In het Oosten van Europa is het industriële geluid altijd meer aanwezig geweest dan hier in het Westen. Cast vindt dan ook de oorsprong in dit geluid, maar van daaruit worden wel uitstapjes gemaakt en volgt er een aanvulling die vaak warmer klinkt dan de elektronische fundering. Neem bijvoorbeeld ‘Promises’, een track die tot de warmere tracks op het album kan worden gerekend. De patronen die hier herhaald worden zijn langer, en het toevoegen van een elektrische gitaar heeft de track qua sfeer ook goed gedaan. Hetzelfde geldt voor ‘It’s For Life’ . Het zijn deze subtiele wisselingen in sfeer die er voor zorgen dat Cast, ondanks dat er op één fundering gebouwd wordt, toch boeiend blijft.
De herhaling die op meerdere tracks wordt gebruikt, heeft soms haast een hypnotiserende uitwerking op de luisteraar. ‘Reel Me’ is hier het perfecte voorbeeld van, en ook ‘So Divine’ ligt in dezelfde lijn. Zij die dieper naar de track luisteren zullen hoogstwaarschijnlijk in iedere track wel een hypnotiserende herhaling horen. Dit zorgt er voor dat je als luisteraar gaat ‘staren’: je hoort de hoogte van de stem, maar niet de gezongen woorden. Ook na een aantal luisterbeurten kost het enige inspanning om daadwerkelijk te horen wat er gezongen wordt. Cast is een album waarop muziek en zang niet volledig in balans zijn: beiden willen de aandacht, maar de aandacht verdelen als luisteraar is in dit geval best lastig.
Maar daar zit het hem nu juist ook in op dit album. Dat het wat wrijving veroorzaakt, is tegelijkertijd vaak interessant. Het is vooral het contrast tussen zang en instrumenten dat er voor zorgt dat dit een interessant album is. De stem van Biliński is delicaat, terwijl de muziek te omschrijven is als vrij rauw. Er moet echter wel bij gezegd worden dat een tien-nummers-durend album in deze sfeer soms een beetje neigt naar het eentonige. Er zijn weliswaar sfeerwisselingen aanwezig, maar deze zijn nog altijd erg minimaal en erg subtiel. Biliński doet in dit geval de naam Perfect Son nog niet volledig eer aan, maar de potentie zit er in.
Better Oblivion Community Center - The Captivating StoriesPhoebe Bridgers houdt waarschijnlijk niet van stilzitten. In 2017 debuteerde...
Nick Zammuto - We The Animals Voor wie fan is van de experimentele indietronica van de band Zammuto,...