2019-04-27
Dertig jaar geleden maakten Ivan De Strooper, Jan van der Poorten en Gunther Poppe de Belgische metalscene al onveilig onder de noemer Dead Serious. In de jaren erna volgden er verschillende bands en metalstijlen, maar tot een echte doorbraak leidde dat tot op heden nog niet. Dat zou als Cult Of Scarecrow kunnen veranderen. Aangevuld met zanger Filip de Wilde, drummer Jeannot Schram en toetsenist Eddy Scheire duiken ze deze keer de hoek van de doommetal in. Hun eerste gelijknamige EP verscheen eind 2018. Het eerste nummer, ‘The Hour Of Blood Run’, is gelijk een van de beste nummers op de EP. De track heeft geen standaard opbouw, maar voelt meer als een apocalyptische tocht van de ene veldslag naar de andere. Het is een zware track die maar voort blijft denderen, maar juist doordat een traditionele structuur lijkt te ontbreken, blijft het spannend. Typische doompartijen worden verweven met thrash uit de jaren ‘80 en andere old school metal. Enkele elementen klinken bijvoorbeeld typisch als Metallica, terwijl een aantal solo’s overduidelijk des Slayers zijn.
Van de overige drie nummers die de EP rijk is zijn ook ‘Last Words From Black Birds’ en ‘Adrift And Astray’ stevig en liggen in de lijn van de opener. Enkel titelnummer ‘The Cult Of Scarecrow’ lijkt duidelijk een andere weg in te slaan. Na een rustige opening knalt de metal er echt in en speelt de orgel een hoofdrol. Echt overtuigend wordt het nummer echter nooit. Daarnaast komen de ‘meezingmomenten’, die met live-optredens in het achterhoofd verzonnen lijken te zijn, wel erg cheesy over. Wat ook in alle nummers opvalt is dat de zang van De Wilde, die meer dan eens doet denken aan David Draiman (Disturbed), de donkere muziek extra kracht bij zet en het geluid van Cult of Scarecrow een eigen smoel geeft. Niet al zijn uithalen pakken lekker uit, maar daar staat tegenover dat de effecten met zijn stem erg goed werken.
De eerste EP van Cult of Scarecrow is een aangename verrassing. De plaat is zeker niet foutloos en de band lijkt nog zoekende naar het ideale geluid, maar wanneer de band zich los durft te laten worden we getrakteerd op een fijn metalgeluid. Het is dan ook zonder meer een release waar de band op kan doorbouwen.
Ancient Bards - Origine (The Black Crystal Sword Saga Part 2)Hoe kun je symfonische powermetal nog een beetje pittig krijgen? Juist door...
Morglbl - The Story Of Scott Rötti Het al twintig jaar samenspelende Franse trio Mörglbl presenteert hun...