2019-04-30
David Allred is één van die nog niet ontdekte muzikale alleskunners die Amerika rijk is. Als soundengineer, sessiemuzikant en zelfs als producer voor artiesten als Brigid Mae Power en Chantal Acda leek het er op dat hij altijd op de achtergrond zou blijven. Het was Peter Broderick, van de band Efterklang, die in hem een uitstekende muzikale partner zag en hem de kans gaf naam te maken. In 2017 namen zij het album Find The Ways op en tourden samen om het album te promoten. Allred maakt van die kans gebruik om Broderick te vragen iets terug te doen op zijn eerste soloalbum The Transition.Het album is opgenomen naar aanleiding van Allred’s ervaringen in een bejaardentehuis, waar hij op 26-jarige leeftijd is gaan werken om na te denken of hij zijn carrière in de muziek nog wel voort wilde zetten. Het album heeft als thema: verandering en hoe daar mee om te gaan. Zoals hij zelf heeft gezegd “The Transition is about acknowledging the sadness of change, whilst providing an escape from it.” De verhalen en de ervaringen die hij heeft opgedaan vormen de basis van de meeste nummers op het album.
Het album opent met ‘Scoop Troop’, wat zo uit het oeuvre van Sufjan Stevens had kunnen komen. Dit prachtige nummer zet direct een sfeer neer die het gehele album blijft hangen. Het wordt gevolgd door het hoogtepunt van het album: het instrumentale ‘For Catherine E. Coulson’. Op dit eerbetoon aan de Log Lady uit Twin Peaks die, hoe ziek ze ook was bleef acteren, laat Allred horen hoe goed hij de trompet kan combineren met keyboards.
Op ‘Randy And Susan’, vertelt Allred het verhaal van een stel dat sneller oud werd dan dat zij voor mogelijk had gehouden. Daar waar Susan “starting growing old and needed special care”, wist Randy hier niet mee om te gaan. Allred speelt dit alleen op piano en dit geeft het verhaal een sobere achtergrond, wat hier uitstekend bij past. Als hij dit ook nog zou zingen met enige emotie, dan zou dit het centre piece van het album zijn. Dat is nu ‘The Transition’, waarop Broderick meerdere instrumenten bespeelt en warm en vol klinkt. Op dit nummer halen zij het beste uit hun samenwerking.
‘The Garden’ ademt een serene sfeer uit met verschillende stemmen van Allred en hier komt zijn contrabas prominent naar voren. Het is een prachtig nummer en had hij het hier maar bij gelaten. Op ‘The Mirror Of Time’ wordt pijnlijk duidelijk hoe zwak zijn zang is en duurt daardoor veel te lang. Als hij dan de luisteraar in ‘For Only All’ de boodschap mee wil geven: “We’ll all be old some day soon / So we must start making a list of things to do”, weet je dat het net iets te lang duurt.
Daar waar de meeste nummers geschreven zijn voor contrabas en piano, doen juist de nummers waaraan Broderick met enige extra instrumenten een bijdrage levert het beter. Hoezeer Allred een goede carrière toegewenst wordt, had hij er beter aan gedaan om nog een gezamenlijk album met Broderick te maken.
Ian Sweet - Crush CrusherLaat je niet misleiden: Ian Sweet is geen mannelijke singer-songwriter. Het...
Public Practice - Distance Is A Mirror Public Practice is wat er overgebleven is van postpunkband WALL, ofwel...