2018-11-24
In 2014 gooide Smith Westerns er het bijltje bij neer, nadat het sinds 2007 actief was geweest met uiteindelijk redelijk succes. Cullen Omori maakte samen met zijn broer deel uit van de band en ging solo verder. In 2016 bracht hij zijn debuut New Misery uit waarbij hij voortborduurde op het geluid van zijn oude band, misschien met een iets zachtere kant, maar daarop vooral nog zoekende was. Op de opvolger The Diet komt hij al meer los van zijn verleden en laat hij meer van zichzelf zien.Gebleven zijn de zomerse klanken en het ontspannen sfeertje, met de heldere gitaarlijnen en de geduldige wijze waarop de liedjes voorbij komen. Die fraaie gitaar melodieën hoor je direct al in het vrolijke openingsnummer ‘Four Years’ met daarin een pakkend refreintje. Een liedje als ‘All By Yourself’ laat horen dat The Beatles nooit ver weg zijn en vindt je daar vooral de geest van George Harrison in terug.
Ook nummers als ‘Quiet Girl’ en het bondige ‘Last Line’ lijken bijna schatplichtig aan Harrison. Niet dat dit heel erg is, want Omori weet dit smaakvol te brengen, zonder hem overvloedig rechtstreeks te kopiëren of na te willen doen. In plaats daarvan heeft hij juist goed geluisterd wat die muziek nou zo sterk maakte en dit toegepast op zijn eigen muziek. En dat lijkt erg goed te werken op deze langspeler, die daardoor prettig weg luistert en je even terug de zomer in brengt.
Het is goed om te horen, dat Cullen Omori zijn draai gevonden lijkt te hebben. Met The Diet bewijst hij een prima liedjessmid te zijn met nummers die fraai vormgegeven en luistervriendelijk zijn. Het zijn speelse composities met heldere arrangementen zonder onnodige tierelantijnen, die samen een leuke plaat vormen, waaraan veel plezier beleefd kan worden.
Still Corners - Slow AirZowel de als de albumtitel van dit vijfde album van het Britse duo Still...
Deaf Wish - Lithium Zion Lithium Zion is het vijfde album van de Aussies van Deaf Wish...