RECENSIE: Duo Dulfer Directie - Duo Dulfer Directie

DDD
recensie cijfer 2018-09-11 Het zat hem al lange tijd behoorlijk dwars. Hans Dulfer had simpelweg schoon genoeg van de zakelijke kant die de muziek met zich meebrengt. De tijd dat de albumverkoop nog iets opleverde is al weer lang geleden. Het komt er volgens de saxofonist doorgaans op neer dat het geld voornamelijk in de verkeerde zakken terechtkomt. Bovendien lijkt het tijdperk dat een platenmaatschappij financieel nog een en ander mogelijk maakte helemaal ver achter ons te liggen. Voor een livepubliek spelen deed hij altijd al graag. In tegenstelling tot het dagenlang rondhangen in een studio. Je wordt daar volgens hem immers beperkt in je vrijheid.

Groot was dus de verrassing dat er dit jaar weer iets nieuws verscheen van de inmiddels 78-jarige muzikant. Na het album Scissors heeft nieuw plaatwerk namelijk maar liefst vijftien jaar op zich laten wachten. Na een eerdere samenwerking met dochter Candy op Dulfer Dulfer dat een jaar daarvoor verscheen, is er dan nu Duo Dulfer Directie uitgekomen, een samenwerkingsproject van Hans Dulfer met drummer Cyril Directie. Onder de naam Duo Dulfer Directie is muziek opgenomen waarin behoorlijk breed wordt uitgewaaierd. Niet zo gek natuurlijk wanneer je kijkt naar de cv’s van beiden en de diversiteit die daarop is terug te vinden. De twee hebben zich nooit laten beperken door muzikale kaders. Dikwijls werd de grens opgezocht en vaak ook overschreden.

Een filmpje van een soundcheck in de North Sea Jazz Club van een paar jaar geleden zou de basis hebben gevormd van dit album. De twee waren al vroeg voor de soundcheck gearriveerd bij het inmiddels ter ziele gegane muziekpodium en besloten om samen even te jammen. Tijdens het opschonen van zijn mobiel kwam Directie daarvan een filmpje tegen en bedacht dat het een leuk idee zou zijn om weer eens met Dulfer af te spreken om zoiets nog eens te doen. De twee hadden namelijk een tijdelijke pauze ingelast om tijd te maken voor andere dingen maar Dulfer stemde daar meteen mee in en zonder enige voorbereiding kwamen de slagwerker en de saxofonist weer bij elkaar voor een duosessie. Directie had slechts een rijtje stijlen op papier gezet om toch een beetje leidraad te hebben. Directie kreeg van Dulfer de vrije hand om iets met die opnamen te doen of zoals Dulfer zou zeggen: ”Van niets iets te maken”.

Sommige stukken waren meteen goed en voor de andere tracks werden Henny Vrienten, bassist Aram Kersbergen en Hans’ dochter er bij gehaald. Zoals verwacht levert dat heerlijk lome reggaeklanken op in ‘Riding West’ en swingend funkgeweld met wereldse invloeden in ‘Arab Spring Market’. Fraai is ook de New Orleans-sound in ‘Waterside Walk’ waarin vader met tenor- en dochter op altsaxofoon een interessant duel uitvechten, terwijl Frans Cornelissen met zijn tuba de zware tonen voor zijn rekening neemt. Ook Kersbergen verzorgt met zijn contrabas enige zwaardere klanken in de prachtige easy-listeningjazz van ‘A Story To Tell’. De enige vocale bijdrage wordt aangeleverd door niemand minder dan de van Defunkt bekende trombonist Joseph Bowie in ‘Have You Ever Been To The Disco?’. Het levert meteen wel de meest vet groovende funktrack op van het album. Het hoogtepunt wordt gevormd door de slotstukken ‘Just Dulfer’ en ‘Rollin’ Out’, twee instrumentals waarin het duo met een minimum aan middelen samen tot ongekende hoogten weet te komen. Het zijn tevens de slotakkoorden van een uniek jazzalbum. Hopelijk stimuleert het Hans Dulfer om snel weer eens de studio in te duiken en te werken aan een opvolger.
Recensent:Jeroen Bakker Artiest:Duo Dulfer Directie Label:Pias
Cover Howart - Howart

Howart - HowartEen psychedelisch dagboek, een tijdsdocument, ervaringen en gevoelens....

Cover Parquet Courts - Wide Awaaaaake!

Parquet Courts - Wide Awaaaaake! Bij Parquet Courts weet je het nooit met een albumrelease: krijg je het op...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT