2018-08-06
Ongeveer vier jaar geleden liet At The Gates met At War With Reality horen weer helemaal terug te zijn van weggeweest. Het kon niet tippen aan klassieker Slaughter Of The Soul, maar de grondleggers van de legendarische Gothenburg Sound lieten horen weer ‘alive and kicking’ te zijn na 19 jaar zonder studioalbums. Vorig jaar werd het echter weer spannend: oorspronkelijk leadgitarist Anders Björler besloot in maart 2017 dat hij klaar was met metal en stapte op. De aandacht van frontman Tomas Lindberg en drummer Adrian Erlandsson kwamen op een nieuwe band genaamd The Lurking Fear te liggen, waarmee de tekenen voor een nieuw eind van At The Gates in de lucht hingen. Gelukkig viel dat mee; uit The Lurking Fear werd een nieuwe gitarist genaamd Jonas Stålhammer gewonnen en At The Gates was gered, wat resulteerde in het nieuwe geesteskind To Drink From The Night Itself.Sterker nog, na het vertrek van Anders Björler was de band meer vastberaden het om geluid onder handen te nemen. Wees gerust, het is nog steeds volle poelen melodische death metal, waarbij het heel gemakkelijk is om te zeggen dat alles op elkaar lijkt. Het zijn kleine elementjes die het doen voor At The Gates. Zo mag het gezegd worden dat Tomas Lindberg door de jaren heen beter is gaan klinken; het klinkt lang niet meer zo geforceerd. Je moet ze zoeken maar er zijn sterke melodieën te vinden die hun steentje bijdragen aan de kracht van het album. Zo beschikt ‘Palace Of Lepers’ over een outro waarbij de gitaarlijn niet zo misstaan bij Iron Maiden. Iets dikker er op ligt de bijdrage van King Diamond-gitarist Andy LaRocque op ‘In Nameless Sleep’, waarbij zijn solo oprecht een hoogtepunt te noemen is.
Opmerkelijk is vervolgens hoe ‘The Chasm’ met zijn stompende tempo en genadeloosheid wel iets weg heeft van Tomas Lindberg’s andere groep Disfear. Hiermee wordt er afgeweken van het melodieuze pad, wat Lindberg ook meer aan het hart lijkt te liggen. Het is een aangename afwisseling op een plaat waarbij eentonigheid altijd om de hoek loert. Ook is het album in een conceptueel jasje gegoten. Een jasje dat afstamt van de Duits schrijver Peter Weiss en zijn boek ‘The Aesthetics Of Resistance’, waarbij het idee gevangen wordt van de wanhoop of gevecht van verzet. Verzet waarbij geen overwinning te behalen is en gevecht maar door blijft gaan. Ook raakte frontman Lindberg geïnspireerd door de discussie die Weiss losmaakte over hoe kunst, in welke vorm dan ook, als een wapen van onderdrukking of als een teken van oppositie gebruikt kun worden.
Dat is voor Lindberg waar To Drink From The Night Itself voor staat. Je leven leven door kunst, om iets te betekenen. De nacht in de titel is een metafoor voor de essentie van kunst, maar bovenal staat het voor een album waarbij At The Gates zich weer eens goed laat gelden.
The Ramona Flowers - StrangersDe Amerikaanse band The Ramona Flowers is behoorlijk consistent: drie...
Needlepoint - The Dairy Of Robert Reverie Voor wie met de vroegste vormen van progrock is opgegroeid moet de laatste...