2018-06-12
U gaat vast denken dat ondergetekende een gruwelijke hekel aan powermetal heeft. Regelmatig worden in zijn recensies bands de mantel uitgeveegd. Maar er is altijd wel iets aan te merken op de muziek; te matige zang, te lang, te vrolijk, te cliché, te veel gitaargymnastiek en meer van dat soort aanmerkingen. Vergis u niet; van een stevige pot goed gespeelde powermetal wordt u recensent nog steeds heel vrolijk, maar te vaak krijgen we een flink bord eenheidsworst voorgeschoteld en dat is nou eenmaal niet te vreten. Mogelijk gaat het ook voor Powerized een moeilijke weg worden. Slecht, dat is haar debuut The Mirror’s Eye zeker niet, maar meer dan zeventig minuten van dit soort zwaar georkestreerde powermetal achter elkaar is echt te veel van het goede, al is het nog zo goed gespeeld. Omdat een aantal van de composities maar matig beklijven had een flinke snoeischaar de kwaliteit ten koste van de kwantiteit flink op kunnen schroeven en had men er een uitstekend album van pakweg veertig minuten van kunnen maken.Maar laten we Powerized nog even voorstellen. De band komt uit Nederland en bestaat uit vijf man. Spil van de band is Nick Holleman, die een paar jaar in de Amerikaanse metallegende én duiventil Vicious Rumors de microfoon heeft mogen vasthouden. Dan moet je wel wat kunnen en dat kan Nick wel. Zijn stem, voorzien van de nodige uithalen, past prima bij de voortjakkerende symfonische powermetal die gelukkig nergens te cheesy wordt. Daarnaast is het gitaarwerk dik in orde en kwijt ook de ritmesectie zich prima van haar voortdonderende taak. Het is alleen dat je na een paar songs vanzelf met je gedachten begint af te dwalen en dat is een slecht teken.
Tussen een intro en een outro vinden we op The Mirror’s Eye acht songs waarvan er drie ruim boven de tien minuten klokken en alle drie wegluisteren als een soort mini rockopera waarin wel wat veel sfeertjes achter elkaar geplakt zijn. Van deze drie tracks komt ‘For The Falllen’ het meest als een eenheid over. Van de vijf kortere songs (nog altijd tussen de vijf en acht minuten) zijn vooral de midtempo songs ‘King Alas’ en ‘Ire Of The Monster’ het lekkerst en ook de sfeervolle powerballad ‘Forever Coming’ mag er zeker zijn.
Zoals eerder verkondigd is het krachtig geproduceerde The Mirror’s Eye niet slecht en wordt er werkelijk uitstekend gemusiceerd en gezongen. Wat dat betreft steekt Powerized al ruim boven veel soortgenoten uit. Met iets onderscheidender songmateriaal had het zomaar een topalbum op kunnen leveren. Maar vooruit, de band bestaat nog niet heel lang en wie weet wat er nog komen gaat. Schrijf ze vooral nog niet af.
Ryley Walker - Deafman GlanceHet zonnetje schijnt, de temperaturen lopen op, vrolijkheid overheerst. En...
Downriver Dead Men Go - Departures Downriver Dead Men Go is een post-progband uit Leiden, die in 2010 ontstaan...