RECENSIE: Lonely Kamel - Death`s-Head Hawkmoth

LonKamel
recensie cijfer 2018-06-20 Het Noorse Lonely Kamel maakte in 2016 al aardig indruk met een krachtige live-set vol bluesy stonerrock op Into The Void. Op dit elk najaar terugkerende feestje in Leeuwarden (De Neushoorn) staan vooral de zwaardere muziekstromingen centraal.

Het heeft vier jaar geduurd voordat de band met een opvolger komt van hun vorige album Shit City (2014). De voorbije jaren heeft de band wel nuttig besteed: muzikale ideeën laten rijpen en een bezettingswisseling doorgevoerd.

De kern van de band bestaat nog steeds uit het drietal Thomas Brenna (gitaar/vocals), Stian Helle (bas/backing vocals) en Espen Nesset (drums/percussie/backing vocals), maar lead-gitarist Lukas Paulsen is vervangen door Vegard Strand Holthe. En dat is een gouden greep geweest.

Lonely Kamel maakt nog steeds stoner rock. Maar voerden op de vorige albums de bluesinvloeden de boventoon, nu krijgen de andere bouwstenen uit de stoner rock ruimte zoals acid rock, psychedelica en space rock. Lonely Kamel heeft op Death’s-Head Hawkmoth haar muzikale vleugels uitgeslagen en dat is vooral te danken aan het inventieve gitaarspel van nieuwkomer Strand Holthe waardoor de muziek veel meer lucht krijgt.

De oervorm van de songs op eerste helft van het nieuwe album Death’s-Head Hawkmoth zijn afkomstig van een demotape uit 2015. Het tweede deel is van recentere datum. In opener ‘Fascist Bastard’ waarschuwt Lonely Kamel ons voor de bruine wind van het opkomend fascisme. Het mantra-achtige refrein (”Kingdom’s falling, the ships are coming, the waves are roaring”) nestelt zich voorgoed in je hersenpan.

‘Psychedelic Warfare’ is een groovy song die wordt ingezet met een riff in mineur uit het handboek van Sabbath’s Tony Iommi. ‘Move On’ en ‘Inside’ vormen een twee-eenheid. Oorspronkelijk één song, maar in de prenatale fase opgesplitst in twee tracks. Je zou ‘Move On’ ook als intro van ‘Inside’ kunnen zien. Klassieke Motörhead rock and roll is te horen in ‘More Weed Less Hate’. Met het fraai uitwaaierende ‘The Day I’m Gone’ wordt de plaat afgesloten.

Lonely Kamel durft op Death’s-Head Hawkmoth nieuwe elementen aan hun sound toe te voegen. En dat werkt verfrissend. Met Death’s-Head Hawkmoth zet Lonely Kamel dan ook een flinke stap vooruit.
Recensent:Bart Slaats Artiest:Lonely Kamel Label:Stickman Records
Cover Laurence Pike - Distant Early Warning

Laurence Pike - Distant Early WarningEen moment van bezinning in de muzikale loopbaan van Laurence Pike . Zo kan...

Cover Frankie Cosmos - Vessel

Frankie Cosmos - Vessel Onder de artiestennaam Frankie Cosmos brengt Greta Kline met Vessel...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT