2018-08-06
Een kijkje op de Wikipedia-pagina van Sunflower Bean, die met Twentytwo In Blue hun tweede album uitbrengen, blijkt dat ze zich graag laten beïnvloeden door een flinke greep aan artiesten. De band uit New York rekent dromerige bands als DIIV, The Cure en Beach Fossils tot hun inspiratie, maar ook bands als Nirvana, Sex Pistols en hun stadsgenoten van The Velvet Underground. Deze variatie in inspiratie zorgde ervoor dat hun debuut Human Ceremony zeer divers was qua genre. Of dat bij Twentytwo In Blue ook het geval is, lees je in deze recensie.De plaat begint met een valse start, genaamd: ‘Burn It’. Het is een leuk idee om te beginnen met een nummer dat de luisteraar een beetje wakker schudt, maar door de flinterdunne tekst haken sommigen misschien al af en dat is zonde. Zinsneden als: ”The only constant is your changing, your changing, your changing” en het rechttoe-rechtaan instrumentarium beloven niet veel goeds. Gelukkig wordt meteen erna een andere weg bewandeld: ‘I Was A Fool’ laat de dromerige kant van Sunflower Bean horen en dat is een verademing. Het nummer doet sterk denken aan Alvvays, mede door de honingzoete vocalen van Julia Cumming.
Godzijdank staan er meer van dit soort dreampop pareltjes op dit album, helaas worden ze telkens overstemd door nummers waarin Sunflower Bean haar ruigere kant wil laten horen. Terwijl je lekker weg zit te dromen bij het eerdergenoemde ‘I Was A Fool’ en het daaropvolgende ‘Twentytwo’, vindt de band het nodig je weer wakker te schudden met ‘Crisisfest’, een indierocker in de stijl van het eerste nummer. Vervolgens volgt er weer een dreampopnummer, wat als hoogtepunt van de plaat gezien kan worden, genaamd: ‘Memoria’.
Het is onbegrijpelijk dat Sunflower Bean, die vervolgens om-en-om een indierocker en een dreampopnummer presenteren, niet worden geremd in het gebruik van deze zeer verschillende genres. Natuurlijk is het mogelijk om diversiteit in een album aan te brengen, maar de luisteraar wordt gewoon niet de kans gegund weg te dromen bij nummers die zich daar wel uitstekend voor lenen. Een album met alle dreampopnummers van Twentytwo In Blue verdient eigenlijk vier of meer sterren, een album met alle indierockers drie of minder. Door slechte keuzes blijft Sunflower Bean in het midden steken en blijkt dat ze weinig hebben geleerd van hun vorige album.
In het huidige Spotify-tijdperk is het heel simpel om een afspeellijst te maken en dat raden we de fan van de betere dreampop dan ook aan. Sleep naar de afspeellijst ten minste ‘I Was A Fool’, ‘Twentytwo’ en vergeet zeker niet ‘Memoria’, voeg vervolgens nog wat favorieten van bands als Alvvays, The Cure en DIIV toe. Op deze manier kun je van de beste nummers van SunflowerBean genieten zoals ze bedoeld zijn in plaats van telkens wakker te worden geschud door minderwaardige indierockers. Doe er je voordeel mee!
Hinds - I Don't RunQua artwork zit het met Hinds wel goed. De ietwat korzelige foto die de...
Ron Maas - ARIES Vorig jaar ontvingen we een EP van JAYA, de band rondom singer-songwriter...