Matthew Bourne is een pianist en componist uit het noorden van Engeland. Hoewel zijn carrière voor de wind ging en hij doceerde aan de Leeds College of Music, verloor hij recentelijk het plezier in pianospelen. Hij richtte zich op andere instrumenten en projecten en bleef ver weg van de zwart-witte toetsen. Door zich te focussen op synthesizers en het vormen van nieuwe geluiden, voelde hij zich langzaamaan weer aangetrokken tot de piano en gebruikte hij het instrument weer op zijn laatste solowerk dat vorig jaar uitkwam. Dit nieuwste project met Nightports ligt in de lijn van zijn eigen werk: het is melodieus en heeft jazzinvloeden, maar wordt ook steeds experimenteler.
De plaat opent melodieus met ‘Exit’, dat klinkt als een kalme piano die als een waterstroom voortkabbelt en steeds iets wilder wordt. Halverwege het nummer beginnen we te horen wat er allemaal wel niet mogelijk is met een piano. De muziek wordt langzaamaan ritmischer en het klinkt alsof er percussie en gitaren bijkomen, maar in werkelijkheid zijn dit enkel de (bewerkte) geluiden die Matthew Bourne voortbrengt op de piano. ‘Exit’ blijkt een voorbode te zijn van de rest van de plaat, waarop melodieuze piano wordt afgewisseld met ritmische pianogeluiden. De ritmische stukken zijn abstracter en lastiger te bevatten dan de melodische composities. Zo klinken ‘White-Shirted’en ‘Annie’ ruiger en bij vlagen ook zenuwachtig wanneer structuur wordt afgewisseld met chaos. Het daarop volgende ‘This Trip’ is hiervan de grootste tegenhanger, met een lichte, dromerige en zachte pianomelodie. Pas op het laatste nummer worden beide stijlen gecombineerd in één compositie met verschillende lagen.
Nightports w/ Matthew Bourne is een heel interessant project dat niet alleen laat zien dat er veel mogelijk is met een piano, maar ook dat er nog steeds andere manieren van componeren en muziek maken zijn. De manier van werken is verfrissend en zorgt voor een mooie plaat, maar doordat er duidelijk twee stijlen zijn die ze hebben aangehouden kan de plaat wat gaan vervelen. Helaas wachten ze tot het allerlaatst met het samenkomen van de ritmische en melodieuze pianostukken, waardoor het nummer meteen een extra laag krijgt, iets wat de rest van de plaat soms mist.
Gift Wrap - Losing CountMuziek uitbrengen onder de naam Gift Wrap is in het google-tijdperk waarin...
Dream Ocean - Lost Love Symphony Turkije en metal is niet bepaald een voor de hand liggende combinatie. Uit...