2018-03-12
Soms heb je het als recensent maar zwaar. Dan draai je het te beoordelen schijfje keer op keer opnieuw, maar krijg je je vinger er niet achter wat hem nou zo goed maakt. Of slecht, natuurlijk, maar Technology van Don Broco is behoorlijk goed.Het stomme is: als je de plaat gaat analyseren, kom je een hoop onvolkomenheden tegen. De harde riffs zijn bepaald niet ingewikkeld of inventief. De zang is aardig, maar niet geweldig. Bovendien lijken de nummers minutieus overdacht en daardoor ietwat gemaakt. Alsof er net zo lang gepuzzeld is hoe de soms 80’s achtige stukjes tegen metal aan schurende beukstukken kunnen worden geklikt. Alsof er geen richting gekozen kon worden, zoals zo vaak bij Don Broco.
En dan de productie. Ook die is af en toe merkwaardig. Neem bijvoorbeeld ‘Greatness’, waarin de koebel en de elektrische drums retestrak zijn, maar de gitaarsound een gruizig en wollig tintje hebben. En over technologie gesproken: titeltrack ‘Technology’ mag dan een aanklacht tegen onze schermpjesverslaving zijn, de mannen hebben meer dan ooit de computer en de synthesizer erbij gepakt om hun plaat vorm te geven.
Maar dat is als je dieper gaat kijken. En dat is bij Technology nou juist niet nodig. Want wat je wil is die CD hard aanzetten in de auto en meebrullen met de catchy refreintjes, de relatief simpele tekstjes en de niet buitensporig ingewikkelde zanglijntjes. Je wil lekker headbangen op de beukstukken die vaak op volkomen onverwachte momenten in de tracks zijn gefietst. Hoe gek de combinaties soms zijn, het heeft er alle schijn van dat de Britse boys van Don Broco een goudmijntje hebben aangeboord.
Want het werkt allemaal. Van het gegarandeerde megahitkarakter van ‘Come Out To LA’ tot het NERD-achtige ‘Pretty’, het zwijmelige ‘Got To Be You’ of het meer Paramore-achtige ‘Tightrope’. Alleen ‘Good Listener’ is een vreemde eend in de bijt. De track klinkt te veel naar puberrock om op het uitstekend uitgedachte album te staan.
Welbeschouwd is er maar een passende omschrijving voor Technology. En dat is deze: als hitserie The Hills een band was, dan had-ie dit album gemaakt. Het is hip, uptown, glad en toch een beetje rauw en vies. Het is heerlijk, en Don Broco heeft een onnavolgbaar lekkere plaat gemaakt. Na twee ietwat zoekende albums lijkt de perfecte cocktail gevonden en is het nu nog een kwestie van de allerlaatste schoonheidsfoutjes aanpakken.
Johnny Dowd - Twinkle TwinkleHet lijkt wel of de duivel of de dood hem op zijn hielen zit. Sinds Johnny...
Tully Monster - Sightseeing Bij fans van The Gathering zal Marike Groot nog wel een belletje doen...