RECENSIE: Adrian Crowley - Dark Eyed Messenger

Crowley
recensie cijfer 2018-03-16 Wacht even; heeft Leonard Cohen nog een album met onuitgebracht materiaal? Als je openingsnummer 'The Wish' van Dark Eyed Messenger, het nieuwe album van Adrian Crowley, hoort zou je namelijk zweren dat het een nieuwe track van Leonard Cohen betreft. Dezelfde, bijna mompelstem en ook diezelfde spaarzame instrumentatie hoor je hier terug. Daar blijft het echter niet bij.

De Ierse songwriter Adrian Crowley is inmiddels al aan zijn achtste album toe en zijn baritonstem is zeer bepalend en daarmee de leidraad op een album die nog iets opmerkelijks heeft. En dat is dat er namelijk geen gitaar te bekennen is op de hele plaat. Het maakt dat de muziek, veelal piano/keyboards en wat blazers, je nog meer dwingt om naar zijn stem en teksten te luisteren. Net als bij Leonard Cohen dus.

En dat kan aardig binnenkomen kunnen we je vertellen. Luister bijvoorbeeld eens naar 'Valley Tears', waarin hij de titel zo triest uitspreekt en als er even later ook nog gospelachtige achtergrondzang bijkomt is de impact maximaal. 'The Photographs' doet door zijn voordracht wel wat denken aan zijn landgenoot Luka Bloom. 'Unhappy Seamstress' klinkt unheimisch met spookachtige geluiden op de achtergrond. Op 'Catherine In The Dunes' spelen orgel, her en der uit de mist opduikende flarden viool en electronica een boeiende rol voor Crowley's bromstem. Het hoogtepunt van dit album. Of het is het zeer droevige 'Lullaby To A Lost Astronaut'

Nee, vrolijkheid is ver te zoeken op Dark Eyed Messenger, maar een ideale herfstplaat voor regenachtige dagen is het zeker. Een die liefhebbers van bijvoorbeeld Leonard Cohen of Tindersticks veel troost kan bieden. Ook de valkuil dat het saai dreigt te worden weet Crowley te omzeilen door van de beperkingen qua muzikale invulling juist zijn kracht te maken. Een half puntje gaat er wel af door het ontbreken van een eigen gezicht, want de invloed van Cohen staat bij Crowley op z'n voorhoofd geschreven. Het neigt op momenten naar plagiaat. Of pastiche. Of een ode, moeilijk te zeggen. Maar ach, die halve ster mogen de liefhebbers er net zo makkelijk weer bij optellen.
Recensent:Mark Michels Artiest:Adrian Crowley Label:Chemikal Underground
Walk Sarah

Sarah Walk - WalkIemand had in een Londense opnamestudio even op de pauzeknop moeten drukken....

Eminemt

Eminem - Revival Een nieuwe Eminem plaat is nog altijd een spannende gebeurtenis. Hoewel de...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT