Jon Spencer Blues Explosion

Terug grijpen op de blues, de volumeknop voluit zetten en vervolgens het genre zo ver oprekken dat het bijna uit elkaar knalt. In het hier en nu van de 21e eeuw zou je bijna denken dat het een briljant idee is van The White Stripes, The Black Keys en anderen. Maar dan heb je gedurende de jaren negentig niet goed op zitten letten. Gedurende dat decennium geselde Jon Spencer Blues Explosion al menig oor met bovengenoemde werkwijze. Hoewel het misschien wat misplaatst is om het over blues, in de traditionele zin dan, te hebben.

Maniakale frontman Jon Spencer koppelde een zwak voor zwarte muziek op het vroege werk van zijn driemanformatie aan zijn eigen destructieve karakter. Een geslaagd, doch buitengewoon onheilig, verbond. De blues van Jon Spencer en zijn Explosion is een wereld vol zweet, modder en drank. Spencer kreunt, schreeuwt de longen uit z’n lijf en is niet vies van onbeschaamde zelfverheerlijking. En met reden: vooral in de nummers die van alle soul en schoonheid zijn ontdaan stijgt the Explosion tot grote hoogten.

Jon Spencer, Judah Bauer en Russel Simmons zijn discipelen van een geloof dat samenhangt van stormachtige blues, hijgerige soul en noisy garage rock. Ze werkten niet voor niets samen met Missisipi bluesheld R.L. Burnside en vunzige soullegende Andre Williams. ‘The blooozzzzz is numberrrr 1!’. Het is een van die slogans die Spencer graag het publiek inslingert. Het levert de trashkerk ongetwijfeld nieuwe zieltjes op.