VERSLAG: Daughter - 15/10 - TivoliVredenburg

Daughter - 15/10 - TivoliVredenburg

Het Londense Daughter brak met debuutalbum 'If You Leave' gelijk door bij het indiepubliek. Maar met de in januari uitgekomen plaat 'Not To Disappears' wordt er op een grootser publiek gemikt. Het recept lijkt te werken want de Ronda van TivoliVredenburg is uitverkocht. De uitvoering hiervan laat echter te wensen over waardoor het lastig is om er de volledige show bij te blijven. Dat is ook te merken aan de kletsers die, naarmate het optreden volgt, aan aantallen toeneemt.

Dat is jammer want zoals je altijd hoort te spreken over je dochter is zij altijd mooi, en zo is de muziek van het indie-trio ook. Het optreden klinkt uiterst gebalanceerd en de stem van zangeres Elena Tonra is er één die je maar zelden zo kwetsbaar hebt gehoord. Maar het stijgt nooit boven het maaiveld uit. Het blijft die dochter die eerder het conflict probeert te vermijden dan het op te zoeken. Veilig tussen de lijntjes, we klokken in om negen en uit om vijf. Zo zijn veel nummers ook met hetzelfde recept geschreven: we pakken een drumcomputer of synthesizer als intro, na een seconde of tien gitaartje eroverheen en na een halve minuut komt de zang. Je kan er altijd op terugvallen. Maar voor een avond om nooit te vergeten hoef je niet bij Daughter te zijn.

De tweede plaat klinkt gewaagder en gevarieerder, maar live weet de band dit niet over te brengen. Daughter verdrinkt in hun eigen pracht en praal. Want het ene nummer is net zo mooi als de ander, maar daardoor verliest het aan spanning. Het pittigere 'Fossa' is dan ook een ongemakkelijke afsluiter, waarbij het publiek verdwaasd de zaal inkijkt doordat ze het uur ervoor in een vredig kabbelend bootje hebben gezeten. En zich nu opeens in een stroomversnelling bevinden. Je eigen kind vergeet je niet, maar dit optreden van Daughter zal niet heel lang in mijn geheugen blijven staan ben ik bang.