VERSLAG: Fall Out Boy - 20/10 - HMH

Fall Out Boy

Nieuw album, nieuwe tour. Fall Out Boy is terug met hun ‘American Beauty/American Psycho’ tour en is voor het tweede jaar op rij terug in de Heineken Music Hall.

De show wordt geopend met een videoscherm, verspreid over de breedte van het podium. Het publiek wordt helemaal gek als het scherm omhoog gaat, die de vier bandleden onthult.

De in Chicago gevestigde pop-punk helden zijn al sinds 2001 actief en hadden vooral in 2005 hun hoogtepunt met het album ‘From Under The Cork Tree’. Nu zijn ze meer de poppy kant opgegaan en hebben ze een nieuw hoogtepunt én nieuw publiek bereikt. American Beauty / American Psycho is alweer het zesde album van het kwartet. Het publiek wordt vanavond voornamelijk gedomineerd door tienermeisjes. De meerderheid van de menigte is sowieso jonger dan 21 jaar.

Ze openen de set knallend met het uit 2005 afkomstige ‘Sugar, We’re Going Down’. Bij ‘Thriller’ vraagt Stump de toeschouwers om licht aan te doen. De enorme hoeveelheid telefoons zwaaien als fakkels door de zaal gedurende het nummer. Pijnlijke arm of niet, de fans doen vol enthousiasme mee, wat (eerlijk is eerlijk) een heel mooi effect geeft.

Fall Out Boy heeft een enorm repertoire van klassiekers en speelt hit na hit. ‘This Ain't A Scene, It's An Arms Race’, ‘Grand Theft Autumn/Where Is Your Boy’, ’Thnks Fr Th Mmrs’ en meer. Terwijl elke openingsriff wordt begroet met kreten van herkenning, krijgen de nieuwe nummers toch de meeste respons.

Halverwege de set verplaatst driekwart van de band (Wentz, Stump en Trohman) zich naar een afgelegen podium in het midden van de zaal voor twee akoestische nummers: ‘Immortals’ en ‘Young Vulcanos’. Vervolgens doet drummer Andy Hurley een intense en vlekkeloze drumsolo op het hoofdpodium, totdat het trio weer op dat podium verschijnt en ‘Dance Dance’ de zaal in knalt.

De bandleden zorgen ervoor dat hun fans plezier hebben en tonen hun liefde en waardering. Ze spelen, op het debuutalbum na, nummers van alle albums. Na maar liefst twintig nummers verlaten ze het podium, maar even later keren ze terug om nog ​​twee nummers als toegift te spelen. Met ‘My Songs Know What You Did in the Dark (Light Em Up)’ en ‘Saturday’ eindigt de set. Tijdens laatstgenoemde nummer klimt Wentz van het podium en probeert hij om niet door de vraatzuchtige fans meegezogen te worden in de menigte.

Fall Out Boy zet een anderhalf uur durende, strakke set neer. Ze weten na veertien jaar precies wat hun publiek wil horen. Fall Out Boy, thanks for the memories!