2017-04-27
Maar liefst vier keer speelden ze eerder dit jaar op Eurosonic/Noorderslag, nadat ze daar een jaar eerder ook al zeven optredens deden. De Kat bouwde zo gestaag aan een solide reputatie met psychedelische bluesmuziek, die live de nodige indruk achterliet. Over de band, die ontstond uit jamsessies, was in het begin niet veel bekend, maar inmiddels hebben al veel mensen kennis mogen maken met het illustere gezelschap. Nu verschijnt het tweede album, simpelweg De Kat II gedoopt, dat enkel als LP op vinyl verschijnt.Hierop vinden we weer overwegend instrumentale bluesmuziek, waarbij de gitaren de hoofdrol opeisen. Het lijkt wel alsof ze soms met elkaar in gesprek gaan zoals op ‘‘74’ met een aantal zeer fraaie solo’s. Of in het swingende ‘Down The Abyss’, waarbij ze om elkaar heen dansen. Vaak wordt voorzichtig en dreigend vertrokken, bijvoorbeeld in ‘Black Rose’, waarna geduldig naar een climax gewerkt wordt. In het lome ‘What Time Do We Meet’ leidt dit tot een broeierige sfeer.
Maar waar het live wel lukt en de band spanning in hun muziek weet te brengen, lukt dit op de plaat niet. Het lijkt wel alsof de ruimte ontbreekt om de liedjes echt uit te laten groeien tot overtuigende composities. Op het meer rechtlijnige rockliedje ‘Magic Sam’ lukt dit al een stuk beter en helemaal bij de Peter Green cover ‘Fool No More’. Het liedje van het oud-Fleetwood Mac lid is het enige moment dat er zang klinkt.
Het valt ook niet mee om live muziek, die ontstaat vanuit jams, op een opname te vangen. De gruizige, donkere soundscapes ontbreekt het aan spontaniteit op dit album en daardoor blijft het hypnotiserende effect van de optredens grotendeels uit. Daarom doe je er goed aan deze plaat gewoon thuis op te zetten om op te warmen om daarna De Kat in levende lijve te gaan bekijken.
Automatic Sam - ArcsNadat ze een aantal jaar geleden nog de zweep erover legden, wil Automatic...
Kim Janssen - Cousins Het is clichématig, maar liefde op het eerste gezicht bestaat nog, zo bewijst...