RECENSIE: Blanck Mass - World Eater

Blanck Mass
recensie cijfer 2017-04-21 Blanck Mass is een project van Benjamin John Power, ook bekend als de helft van elektronica-duo Fuck Buttons. Power debuteerde solo in 2011 met het album Blanck Mass dat verscheen op het Rock Action label van Mogwai.

In 2012 werd de muziek van Blanck Mass gebruikt tijdens de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Londen, waarin trouwens ook muziek van Fuck Buttons werd gebruikt. Het tweede album van Blanck Mass, Dumb Flesh, verscheen in 2015 op Sacred Bones Records en hierop verschijnt nu ook het derde album World Eater.

De muziek van Blanck Mass ligt min of meer in het verlengde van die van moederschip Fuck Buttons. Instrumentale elektronica met drukke beats, drones en een experimentele inslag. Het belangrijkste verschil met Fuck Buttons is het dreigende karakter van de muziek van Blanck Mass. Het schuurt allemaal een beetje, vervreemdt zo nu en dan, en nergens wordt het echt comfortabel. Is dat een probleem? Niet als je het op deze manier doet.

World Eater opent met het relatief korte ‘John Doe’s Carnival Of Error’, dat rustig begint, maar over de helft opeens een stuk drukker wordt en ontaardt in een heerlijke chaos van verknipte stemsamples, beats en noise. Dit nummer loopt over in het ruim negen minuten klokkende ‘Rhesus Negative’. Deze track is gebaseerd op een constant voortdenderende beat, waaroverheen van alles gebeurt. Het ene moment is de muziek meedogenloos, het andere moment is ze haast lieflijk.

‘Please’ heeft een wat lager tempo en bevat opnieuw stemsamples, die bij uw recensent associaties opwekken met Aphex Twins ‘Windowlicker’. Het sterke ‘Silent Treatment’ ligt in het verlengde hiervan. ‘Minnesota/Eas Fors/Naked’ is een soort omgekeerde post-rocktrack. Het nummer begint met een flinke bak noise en wordt dan langzaamaan steeds rustiger, totdat er uiteindelijk niets meer dan een kabbelende ambient drone overblijft. In de laatste minuut horen we echter opeens een soort jaren ’80 softrock, compleet met galmende drum.

Het allerbeste heeft Power voor het laatst bewaard. De afsluitende track ‘Hive Mind’ is vrij traag, maar wel voorzien van een stevige beat en bevat halverwege en tegen het eind twee korte vlagen van waanzin. “Play at maximum volume” staat er op de achterkant van het cd-boekje en dat is zeker bij deze track een goede raad. En zet bovendien je subwoofer aan!

Blanck Mass maakt geen muziek om eens lekker bij te relaxen. World Eater eist je volledige aandacht op en geeft je zo nu een dan een rechtse hoek tegen je kin. Desondanks ontaardt het nergens in lomp beukwerk, want onder de herrie gaat het nodige raffinement schuil.
Recensent:Eric Rijlaarsdam Artiest:Blanck Mass Label:Sacred Bones Records
Cover Mountain Bike - Too Sorry For Any Sorrow

Mountain Bike - Too Sorry For Any SorrowHet kwartet Mountain Bike uit Brussel vermengt garagerock met pop, en dit...

Cover Sir Was - Digging A Tunnel

Sir Was - Digging A Tunnel Hij was ooit bandlid bij Jozé Gonzalez, maar met Digging A Tunnel heeft...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT