2017-01-13
Onder de grote geoliede machine die de muziekindustrie is, heb je een brede laag van hardwerkende muzikanten die vooral graag muziek maken, of dat nu op het plaatselijke buurtfeest, of in een grote zaal is. Waar veel muzikanten voor Engelse of Nederlandse liedteksten kiezen, bestaat er ook een wereld van muzikanten die voor het dialect kiezen waar ze mee zijn opgegroeid, Daniel Lohues en Rowen Heze zijn er heel groot mee geworden. Het is opmerkelijk dat een dialect als het Twents of Limburgs wordt omarmd, terwijl er voor veel mensen geen chocolade van te maken valt. Bij Festivalinfo merken we dat er zeker in Limburg veel voor het plaatselijke dialect wordt gekozen.
Zo viel Leedjes Op De Plank van de gepensioneerde Aardrijkskundedocent Paul van Loo op onze mat. De zanger en tekstschrijver kennen we inmiddels van samenwerkingen met Ivo Rosbeek, waarbij onder andere het werk van Ede Staal onder handen werd genomen, maar ook muziek van Thé Lau en Leonard Cohen. Van Loo zit niet stil, gezien het tempo waarop er muziek wordt uitgebracht, maar naast alle projecten werkte hij door met het vertalen van bestaand materiaal. Het levert een album op met vijftien liedjes in het Limburgs, waarbij het muzikaal gezien voornamelijk in de rootshoek zit. We horen elementen uit de blues, Americana, folk en country. Zelfs als je niets van de teksten begrijpt, kun je moeilijk om het landelijke gevoel heen.
Ivo Rosbeek is weer van de partij, op muzikaal vlak, maar ook als producer en we horen bewerkingen van internationale namen als Bob Dylan, Mark Knopfler, Gert Vlok Nel, Janis Joplin en Hugues Aufray. Daar tegenover staan bewerkingen van liedjes van Maarten van Roozendaal, Ede Staal en Gerard van Maasakkers. Over het algemeen houdt Van Loo zich aan het origineel. ‘Ich Loat E Leech An’ is een uitnodiging om het origineel (‘Leave A Light On’) van Martin van de Vrugt eens te beluisteren. Dat geldt ook voor de bewerking van het schitterende ‘Skadu`s Teen Die Muur’ van de Zuid-Afrikaanse Koos du Plessis. De vertaling van Larry Gatlin`s ‘Help Me’, is er een die er mag zijn. De kraak in de stem van Van Loo zet de tekst kracht bij. Waar Van Loo met Dylan`s ‘She Belongs To Me’ een bewerking maakt die net als de versie van Maarten van Roozendaals ‘Alsof’ niet beklijft, slaat hij de spijker op de kop met een frisse versie van ‘Eline Eline’, een bewerking van Dylan`s ‘Corrina Corrina’. Het hoogtepunt is ‘Jerusalem Murge’, waarbij Van Loo met zijn vertaling en broeierige sfeer het sterke origineel van David Olney eer aan doet. Dat valt helaas niet te zeggen van Gert Vlok Nel`s ‘Hillside Lullaby’, hoewel er muzikaal weinig verschil is, kiest Van Loo niet voor een vertaling, maar een ander uitgangspunt in de tekst. Het past minder goed bij het karakter van het origineel.
Van Loo verrast door zijn minder voor de hand liggende artiest- en liedkeuze, al weet hij niet altijd te overtuigen. Dit maakt Leedjes Op De Plank geen slechte, maar wel een wisselvallige plaat.
Seth Walker - Gotta Get Back Gotta Get Back , het negende album van de al bijna twee decennium...
.jpg)
The Gloaming - II De vijf Ierse heren van The Gloaming leken in 2014 uit het niets te komen....