2016-11-05
Als onderdeel van een theatervoorstelling kom je regelmatig in aanraking met boeiende teksten, beelden en muziek. Zo ervaarde ondergetekende tijdens de tournee van Onze Paus door acteurscollectief Wunderbaum, met een tekst van Arnon Grunberg, geschreven op uitnodiging van het Poolse Współczesny Teatr. Dat de originele opdrachtgeefster het stuk weigerde mocht de pret niet drukken, want de voorstelling maakte indruk, mede door de muziek. Er werd gebruik gemaakt van stukken van de Poolse componist Krzysztof Penderecki. Zeker zijn bekendste werk, ‘Threnos’, de klaagzang voor de slachtoffers van Hiroshima, gecomponeerd voor 52 strijkers, spande de kroon. Niet vreemd als je bedenkt dat dit stuk uitgroeide tot de standaard voor avantgardistische composities. Penderecki is daardoor een van de weinige hedendaagse componisten van de avantgarde die een brede bekendheid kreeg.Als je naar het gelijknamige album van de Poolse celliste Resina luistert, kun je niets anders dan concluderen dat ze op de hoogte is van wat de Poolse School, waarvan Penderecki samen met Henryk Górecki als grondlegger wordt gezien, te bieden heeft. Het is echter opvallend dat Karolina Rec, zoals de celliste eigenlijk heet, haar werk totaal niet zag als klassiek. Met haar subtiel opgebouwde stukken, met behulp van wat loop/delay pedalen, wordt ze ingedeeld in het genre post-klassiek, waar ook namen als Hauschka onder vallen. En dat terwijl de roots van de Warschause in de alternatieve muziekscene liggen, waar ze speelde in rock- en electrobands. Toch componeerde ze ook al muziek voor films en theaterstukken.
Op Resina, wat staat voor “het bloed van de boom” is het eerste solowerk van Rec te horen, maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat dat totaal niet terug te horen is. Er valt op de zeven tracks geen enkel spoortje van twijfel of zwakte te ontdekken. Daarbij is het materiaal ook nog eens heel divers, zonder uit de bocht te vliegen. Het is spannend, schuurt hier en daar, en heeft dat typische melancholische geluid dat zo goed bij de herfst past. Het is kleurrijk, maar tegelijkertijd donker, en dat zonder depressief te klinken. Al doet de sombere zwart-witten hoes anders vermoeden.
Opener ‘Tatry I’ klinkt desolaat, alsof je in een onherbergzaam gebied loopt en wacht tot die eindeloos suizende wind stopt. Dat geldt overigens ook voor broertje ‘Tatry II’, dat echter wel iets rustgevender is. Een stuk speelser is ‘Flock’, dat vooral in de opbouw experimenteel klinkt. Resina kan ook dreigend zijn, zo valt te horen bij de duistere celloklanken van ‘Nightjar’. Het meest toegankelijke werk is ‘Dark Sky White Water’, dat schreeuwt om een remix door een gerenommeerd DJ, en feitelijk hoeft er dan niet eens zoveel meer aan te gebeuren. Op ‘Afterimage’ wordt het dromerig en op ‘Not Here’ blijkt Rec ook nog een hemelse stem te hebben.
Resina is geen gemakkelijke plaat, maar weet je wel van begin tot eind op het puntje van je stoel te houden. Een prestatie van formaat als je de roots van Karolina Rec, gewapend met slechts een cello en wat effectapparaten, in ogenschouw neemt.
.jpg)
Kishi Bashi - Sonderlust Kishi Bashi is de artiestennaam van de 40-jarige Kaoru Ishibashi uit...
.jpg)
Clipping. - Splendor & Misery Zeg je experimentele, donkere hiphop, dan is er een dikke kans dat Death...