2016-10-27
Het zal voor het Duitse Düster Lust niet gaan meevallen om maar een beetje vaste grond onder voeten te krijgen. De in 2010 opgerichte band speelt symfonische metal, maar heeft een wel zeer ontoegankelijk product opgenomen. Toch zag het nieuw opgerichte label FemMeropa er wat in dus proberen we te doorgronden waar de positieve punten van de band op haar nieuwe album Düster Lustliggen, maar die zijn er amper te vinden. Wat het eerste opvalt is de doordringende, overheersende stem van zangeres Regina Beatrix Rumpel, die met haar constant hoge gekwetter een nadrukkelijk stempel op de muziek drukt. Daarnaast is de productie zeer matig. Alsof er constant een kartonnen doos over de speakers heen ligt. De ideeën zijn lukraak aan elkaar geplakt zodat we naar een zeer fragmentarisch album moeten luisteren. Sommige stukjes zijn echt tenenkrommend, zo is het duet in ‘Beast Of War’ tussen Rumpel en drummer Philip Seinert ronduit lachwekkend. ”Slachtung – I m The beast” , zo blèren de twee er op los. Hier kun je dus echt niet mee thuis komen, en had er iemand keihard moeten ingrijpen, maar omdat de band de boel zelf geproduceerd heeft, was er blijkbaar geen enkele zelfkritiek. Ook vreemd is een nummer als ‘Social War’ dat begint als een grindcore nummer, maar halverwege een akoestisch popstukje herbergt. Ook hierna krijgen we regelmatig van dit soort vreemde overgangen. Ook de dappere pogingen tot episch doen, vallen pardoes in het water met als tragisch dieptepunt het veel te lange ‘Day In Hell’.
De beste tracks zijn het redelijk rechtlijnig openingsnummer ‘Spaceflight’ en de aanzetten tot ballads in ‘Rainfall’ en ‘Paradise’, maar dit hadden dus gewoon ballads moeten blijven. Helaas worden ook deze, in aanzet aardige, songs door allerlei drukdoenerijen verpest. Tot overmaat van ramp worden we ook nog eens getrakteerd op drie bonustracks waardoor de plaat bijna zeventig minuten duurt. Een helse klus derhalve.
Blijkbaar bestaat er dus ook nog een debuutalbum van deze band, toen nog onder de naam Dark Desire. Ondergetekende heeft echter geen enkele behoefte om daar naar op zoek te gaan. Dit titelloze album maakt pijnlijk duidelijk dat deze band er nog lang niet is. Terug naar de oefenruimte, aan goede songs werken en een goede producer zoeken is het nadrukkelijke advies. Of gewoon lekker wat anders gaan doen is ook geen verkeerde optie.
.jpg)
Cass McCombs - Mangy Love Cass McCombs is een Amerikaanse singer-songwriter die in 2003 debuteerde...
.jpg)
Joanne Shaw Taylor - Wild In het Verenigd Koninkrijk is Joanne Shaw Taylor al een hele dame. De...