2016-05-18
Beseech is een band uit Zweden die in 2006 de handdoek in de ring gooide. De band, die nadrukkelijk meeliftte op het eind jaren negentig in een stroomversnelling rakende gothic metalgenre, had muzikaal gezien veel gelijkenissen met de Noorse collega’s van Theatre Of Tragedy. Alleen was Beseech een stuk minder succesvol. De band leek na de split in 2006 langzaam in de vergetelheid te raken totdat eind 2013 een teken van leven uit het Beseech kamp verscheen. Men besloot weer opnieuw te starten en de twee leden van het eerste uur, de gitaristen Klas Bohlin en Robert Vintervind, wisten weer een groep te formeren. Naast de twee genoemde heren bevindt zich in de huidige bezetting ook zangeres Angelina Sahlgren Söder, bassist Johan Örnborg , drummer Håkan Carlsson en gitarist Manne Engström die ook al aanwezig was op de twee platen die Beseech voor de split uitbracht. Daarnaast heeft Klas Bohlin zijn gitaar opgeborgen om zich vooral op de zang toe te leggen. In deze bezetting is het comebackalbum My Darkness, Darkness opgenomen.Wat direct opvalt, is dat de muziek van Beseech een stuk poppier is geworden. Het zware gothic metalgeluid van de eerste platen (toen nog met grunt) is nagenoeg verdwenen ten faveure van een lichtvoetigheid die heerlijk warm aanvoelt. Het gelispel van Bohlin en het sensuele gekir van Angelina Sahlgren gaan prima samen met de niet al te zware symfonische rock.
Er wordt nog vrij traditioneel geopend met een volbloed gothic epos genaamd ‘Beating Pulse’ dat lekker vlot en pulserend doorhuppelt. Het nummer gaat vergezeld van een stevige riff en bevat een fijne melodie. Ook ‘Shimmering’ en ‘Bloodline Fever’ zijn nog wel als gothic metal ‘light’ te categoriseren. Wat verder op het album zijn soms ook nog dergelijke uitspattingen te vinden, maar de sfeer op het hele album is zeer rustgevend.
Na de sterke opening wordt er wat gas terug genomen, maar er blijft wel een heerlijke onderhuidse spanning voelbaar. De fluisterzang van Bohlin gaat in ‘Highwayman’ richting croonen en doet zelfs een beetje denken aan het gemompel van Serge Gainsbourg. ‘Mr Uninvited’ begint met een “western”-gitaargeluid op een springerig ritme. Je verwacht dat elk moment John Wayne binnen komt lopen, maar het is van korte duur want het gothic element neemt het weer vlotjes over.
Ook hierna croont en murmelt Bohlin er van hartenlust op los, maar het wordt nooit saai omdat dan altijd wel weer ergens die verleidelijke stem van Angelina Sahlgren Söder opduikt en omdat de songs gewoon hele goede melodieën bevatten. Je moet er wel eerst een aantal luisterbeurten voor over hebben om My Darkness, Darkness op waarde te kunnen schatten. Het is ook een plaat die voor een hoop rust zorgt en die uitnodigt om onderuitgezakt te beluisteren, met de ogen dicht en de gedachten lekker afdwalend.
.jpg)
Winterpills - Love SongsDe Amerikaanse indierockband Winterpills werd in 2003 opgericht door vijf...
.jpg)
Grimner - Frost Mot Eld Viking Metal, het is een tamelijk specifiek genre voor diegenen die graag...