2016-04-27
Pop met een twist, het is een dingetje tegenwoordig. Waar vroeger artiesten die net wat buiten de genregrenzen van de traditionele popmuziek traden nog óf bij pop of bij indie hoorden, zijn diezelfde grenzen nu zo ver vervaagt dat het niet eens meer mogelijk is een onderscheid tussen pop en indiepop te maken. Artiesten als Chvrches, Chairlift, Haim maar ook Beyoncé, Lady Gaga en Charli XCX grijpen zoveel verschillende invloeden en stijlen bij elkaar dat het hokjesgedrag onmogelijk maakt. Zo ook Lucius, een groep uit New York die al een aantal albums glasheldere popmuziek vertroebelt door Celine Dion, Lucinda Williams en TLC in dezelfde adem als invloeden te benoemen. Genregeneuzel daargelaten is hun derde album Good Grief een sterke plaat die de wil om op de radio te komen niet de eigen identiteit laat aantasten. Lucius bestaat uit de twee New Yorkse zangeressen Jess Wolfe en Holly Laessig met een backingband bestaande uit drie mannen die, hoewel niet anoniem te noemen, bewust een stapje terugzetten voor deze twee onderscheidende frontvrouwen. De samenzang van Wolfe en Laessig is voor een groot deel verantwoordelijk voor de grote aantrekkingskracht van Good Grief, zelfs op momenten dat het album simpelweg niet meer biedt als die samenzang (zoals op ‘Dusty Trails’ of ‘Gone Insane’) stralen deze twee nooit minder dan complete controle en kracht uit. Ze veren ook net zo makkelijk van TLC-achtige harmonieën naar de Britney Spears-meets-Grimes van ‘Born Again Teen’ en weer door naar bijna pure country op afsluiter ‘Dusty Trails’. Deze diversiteit komt het album niet altijd ten goede, zeker op de tweede helft vliegt de muziek zoveel kanten op dat je als luisteraar behoefte krijgt aan vaste grond onder de voeten. Wolfe en Laessig vliegen nooit uit de bocht, maar zwalken regelmatig over de weg.
Het begin van de plaat doet het in dat opzicht een stuk beter. ‘Madness’, ‘Something About You’ en ‘Makes Me Wish For Rain’ behoren tot het beste wat de band tot nu toe heeft voortgebracht en zouden in het juiste tijdperk gigantische hits kunnen zijn geweest. In deze tijd zullen deze nummers ongetwijfeld ook hun publiek wel bereiken en hier in onsterfelijkheid voortleven. Verwacht ze echter niet op de radio.
Good Grief is niet alleen een sterk voorbeeld van wat de indiewereld nog te bieden heeft op het gebied van de popgrenzen, het zou ook zomaar eens de plaat kunnen zijn die Lucius wat verder de festivalposters opduwt. Deze nummers lijken gemaakt voor een bombastische liveshow die Wolfe, Laessig en de rest van de band op kan dienen. Springen, dansen, huilen en denken, Lucius dient alles ongesneden op.
.jpg)
Damien Jurado - Visions Of Us On The LandTwee jaar geleden was ondergetekende laaiend enthousiast over Brothers And...
.jpg)
Soulwax - Belgica Belgica is een film van Felix van Groeningen over twee broers die een café...