2016-03-28
Zelden hebben wij een hoesfoto gezien die zo volledig de lading dekt als in het geval van Coast To Coast, het tweede album dat het Belgische Recorders onlangs heeft uitgebracht. We zien de afbeelding van een klein, prachtig eiland in Ethiopië. Er hangt een wazig sfeertje rondom deze foto. Natuurelementen speelden al vaker een rol in de muziek van deze band en ook nu is de parallel tussen natuur en muziek duidelijk waarneembaar. Het ademt de rust uit die Gordon Delacroix zo graag heeft wanneer hij componeert, maar het symboliseert tevens de muzikale reis van de ene kuststrook naar de andere en alles wat er zich daartussen afspeelt. Navraag leert echter dat het de Zweedse wildernis was waar de inspiratie werd gehaald, maar dat terzijde. Hoe dan ook laatCoast To Coast zich eigenlijk het beste omschrijven als een reis vol avonturen waarbij de muzikant op zoek is gegaan naar nieuwe perspectieven.
Liet het overtuigende debuut Above The Tide nog een vooral poppy geluid horen dat sterke vergelijkingen met Foals opriep, nu we twee jaar verder zijn vinden we daar niet zoveel meer van terug en heeft Recorders aangetoond over een volwassen, of beter gezegd eigen geluid te beschikken, waarin sfeer nog meer dan voorheen een bepalende factor is. Het levert prachtige muzikale palletjes op die nog steeds toegankelijk zijn, maar net zo gemakkelijk allerlei kanten opwaaieren. Diverse stijlen vloeien met groot gemak in elkaar over. Iets dat in het vakjargon meer dan regelmatig met het populaire begrip ‘eclectisch’ wordt aangeduid. Daarnaast wordt bovendien ook nog eens soepel heen en weer geschakeld tussen een organisch geluid en elektronische klanken. Neem daarbij de emotionele, en dikwijls melancholische vocale uithalen die Delacroix er op loslaat en het moge duidelijk zijn dat we hier een zeer interessante opvolger hebben van het veelbelovende eerdergenoemde debuut.
Indrukwekkend zijn ‘A Church Of Dust And Rubble’ en ‘Arctic Skies And Moonless Nights’ die niet zouden misstaan tussen het betere werk van Editors. Wat te denken van ‘Time Is A Flat Circle’ dat met een minimum aan begeleiding aanvankelijk ontspannen dreigt voort te kabbelen, maar vervolgens uitgroeit tot een episch muziekstuk waarvan je hoopt dat er maar geen einde aan komt. Wie er in slaagt om binnen dit betrekkelijk korte tijdsbestek zulke grote sprongen voorwaarts te maken, zal hoogstwaarschijnlijk niet onopgemerkt blijven en binnen afzienbare tijd ook in het buitenland worden opgepikt. Het zou niet meer dan rechtvaardig zijn. Hopelijk blijft de zoektocht naar nieuwe perspectieven nog lang duren.
.jpg)
Canteca de Macao - Lugares Comunes Canteca De Macao , uit Madrid, begon als een band die flamenco, reggae en...
.jpg)
Basia Bulat - Good Advice Een singer-songwriter, maar dan net anders. Dat is de meest treffende manier...