RECENSIE: Me The Tiger - Vitriolic

Me The Tiger
recensie cijfer 2015-12-07 Zweedse pop met een maatschappijkritisch randje. Luisteren naar Me The Tiger is namelijk 50% muziek en 50% sociale verantwoordelijkheid, zoals de band het zelf beschrijft. Het collectief werd in 2012 opgericht door Gabriella Åström, Tobias Andersson en Jonas Martinsson. Het drietal wil de volgende boodschap uitdragen: ”Stand up for your beliefs and values, even in public. Otherwise, society will crumble from within. We live together and we have a common responsibility to take care of eath other – regardless of class, etniciy or gender.” Allemaal leuk en aardig, maar hoe klinkt de muziek dat dit Zweedse drietal maakt eigenlijk?

Het sociale engagement komt ook terug in de eerste single van het album ‘What Promises Are Worth’, een nummer dat gaat over de complicaties van relaties, het ervaren van liefde en uiteindelijk het alleen gelaten worden door iemand. Het is allemaal verpakt in een onvervalst clubnummer, maar de boodschap wordt nogal overschaduwd door de schurende en bonkende beats.

Deze schreeuwerige aanpak keert op veel nummer terug (‘Myheroine’, ‘Headlines’ en ‘We Sell for Free’ zijn slechts enkele voorbeelden) en gaat op ten duur heel erg op de zenuwen werken. Een hele avond dansen op dit album zal waarschijnlijk vrij eentonige danspasjes opleveren. De vocalen van Åström klinken bovendien erg vlak en geven de nummers ook niet echt de bezieling mee die je zou verwachten, gezien de boodschap die de band probeert uit te dragen.

Het Scandinavische trio heeft met Vitriolic bovendien een antwoord proberen te geven op de milieuproblemen rond het stadje Falun, waar kopermijnen voor veel vervuiling hebben gezorgd. Door een geluid een dreigende ondertoon mee te geven, willen ze dit gevoel overbrengen. Die dreigende ondertoon komt voornamelijk terug in de vorm van dreunende synths die alles behalve een plezierige luisterervaring opleveren. Het is alsof Crystal Castles een album heeft gemaakt waarbij van alles is misgegaan. Het geheel neigt eerder naar platte trance. Hoewel de band dus het beste met de wereld voorheeft, is hun muziek nu niet bepaald iets om blij van te worden.
Recensent:Jasper van Quekelberghe Artiest:Me The Tiger Label:Repo Records
Cover Jeroen Kant - Nooit Genoeg

Jeroen Kant - Nooit GenoegIn 2009 bracht Jeroen Kant zijn eerste plaat uit. Toch maakte het grote...

Cover Eindfach Kurt - Moths

Einfach Kurt - Moths Einfach Kurt is een singer-songwriter uit Nijmegen. Hij maakt muziek met...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT