Kalevi bleek zich voor lange tijd op zijn zolderkamertje/studiootje te hebben teruggetrokken om te werken aan zijn eerste volwaardige album dat wereldwijd uitgebracht zou worden. Nu is er dan Jaakko Eino Kalevi, het naar zichzelf vernoemde debuut. Handig, aangezien J.E.K. nou niet bepaald een naam is die gemakkelijk in het achterhoofd blijft hangen. “Meteen dus ook maar de openingstrack zo noemen”, dacht hij. Met een minimum aan gebruikte middelen en ook nog eens alles voornamelijk zelf ingespeeld zal het niet de hele wereld gekost hebben, maar Kalevi heeft toch duidelijk een neusje voor prettig-in-het-gehoor-liggende composities. Er zijn er maar liefst tien van te vinden op J.E.K. die zich, hoewel de dagen al weer korter worden, het liefst op zwoele zomeravonden laten afspelen.
Het zijn relaxte, ietwat steriele popmelodietjes waarin we uptempo disco terugvinden, zoals die in de late jaren zeventig/beginjaren tachtig te horen was, maar waarin we ook warmere en sfeervolle jazzy arrangementen uit nog vroegere tijden menen waar te nemen. In tegenstelling tot zijn eerdere producties is er deze keer assistentie verleend door echte muzikanten. Het levert een boeiend analoog geheel op. Van de drukke stadshectiek uit Berlijn is niets te horen maar ondanks enkele Finse tekstflarden, het zijn voornamelijk Engelse teksten, waar wij niets van begrijpen, heeft Kalevi met J.E.K. iets afgeleverd dat hem best eens een groot internationaal bereik kan opleveren.
FFS (Franz Ferdinand & Sparks) - FFSEen poging om twee carrières die over het hoogtepunt heen lijken te zijn...
N.E.E. - N.E.E. Wat krijg je als de uitvinders van het genre easy tune gaan samenwerken met...