RECENSIE: The Helio Sequence - The Helio Sequence

Helio
recensie cijfer 2015-07-07 De Amerikaanse indiepopband The Helio Sequence werd in 1999 opgericht, maar is in Nederland nog niet bekend bij het grote publiek. Het titelloze album The Helio Sequence is het zesde album van het duo bestaande uit Brandon Summers (gitaar en zang) en Benjamin Weikel (drums, bas en toetsen).

Een titelloos album in een wat later stadium staat vaak voor een koersverandering van een band en dat is hier ook het geval, getuige ook de tekst in het openingsnummer “I’m looking for a new direction“. Het belangrijkste verschil ten opzichte van de eerdere platen is het totstandkomingproces. Voor het nieuwe album dook de band een maand de studio in en kwam er met 26 liedjes uit. Tien daarvan zijn uiteindelijk op de plaat beland. Er werd dus veel minder lang aan nummers geschaafd, waardoor de nummers opener en spontaner klinken. Daarnaast is het geluid grootser dan op de vorige platen en staat de instrumentele begeleiding meer op de voorgrond, waardoor meer ruimte is voor een energieke en krachtige groove.

Het nieuwe, grotere geluid is op het album duidelijk op een aantal nummers hoorbaar, zoals op het krachtige ‘Deuces‘ en ‘Phantom Shore‘ waarbij de gitaarpartijen regelmatig doen denken aan bands als Interpol, Coldplay of U2 en die daarmee ook tot enkele van de hoogtepunten van de plaat behoren. De krachtige groove komt ook goed tot zijn recht in het openingsnummer ‘Battle Lines’ en op ‘Stoic Resemblance‘. Doordat op die nummers de zang enigszins is vervormd, ontstaat een bijna psychedelisch geluid. Daarentegen klinkt de band op een aantal nummers ook weer heel vertrouwd, zoals in het wat rustigere ‘Leave Or Be Yours’ en ‘Seven Hours’ en op het catchy popliedje ’Red Shifting’, dat bij vlagen doet denken aan het wat latere werk van Depeche Mode en dat tevens een van de hoogtepunten van de plaat vormt.

De soms metaforische en suggestieve teksten gaan hoofdzakelijk over emoties zoals twijfel, verdriet en verliefdheid, maar ook over bedrog, keuzes maken, bezinning en zelfreflectie. Daarmee hebben de liedjes behoorlijk veel diepgang.

The Helio Sequence is een zeer energieke plaat, waarop de band succesvol een nieuwe weg is ingeslagen zonder in te boeten op geloofwaardigheid of inhoud. Het grotere geluid is daarbij ook niet ten koste gegaan van de eigen identiteit of de intimiteit van de liedjes. Daarmee zou dit album wel eens de opstap kunnen zijn naar het grotere publiek, waarmee The Helio Sequence zich kan scharen in het rijtje van andere succesvolle duo’s zoals The Black Keys en The White Stripes.
Recensent:Gerlof Buurman Artiest:The Helio Sequence Label:Subpop
Cover Föllakzoid - III

Föllakzoid - IIIDe Chileense krautrockband Follaikzoid is, naar eigen zeggen, het product...

Cover Anna Coogan - The Birth Of Stars

Anna Coogan - The Birth Of Stars Mensen die de weg weten in de krochten van de countrymuziek, kennen de naam...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT