2015-05-11
Rose Windows is een zes koppige psychedelic rock- en folkformatie uit Seattle, een stad die meer bekend staat om het donkere, boze geluid van bijvoorbeeld Nirvana of Pearl Jam dan om de flowerpower van een Jefferson Airplane. Onder het oppervlak is de stad toch echter wel nadrukkelijk aanwezig op dit selftitled tweede album, want naast anti-kapitalistische en anti-religieuze teksten zijn onderlinge ruzies de band nog voor het uitkomen van de plaat fataal geworden. Een postume recensie dus, maar gelukkig is het album het bespreken meer dan waard.Zoals gezegd heeft Rose Windows dus veel gemeen met Jefferson Airplane (vooral het stemgeluid van zangeres Rabia Shaheen Qazi heeft veel weg van de buitenaardse gloed van Grace Slick), maar ook Led Zeppelin is een directe invloed op de stevigere nummers. ‘Glory, Glory’ is één van de beste voorbeelden van de succesvolle mengeling van al deze invloeden tot een soort smorgasbord van psychedelische geluiden in een rockformat. Over het algemeen verliezen de nummers op Rose Windows zich namelijk niet in lang uitgesponnen psych-sessies, maar blijven ze compact en behapbaar. Een knappe prestatie voor een album dat je werkelijkheid naar alle hoeken van de wereld stuurt.
Dat de band ”Voor hun eigen geestelijke gesteldheid” niet meer met elkaar verder kan is niet zo heel verwonderlijk als je luistert naar de teksten van Shaheen Qazi. Een constante burgeroorlog loert onder de oppervlakte van nummers als ‘Strip Mall Babylon’ (”But I hold back down and I give you my work / To the same old dirty, dirty looks”) en ‘A Pleasure To Burn’ ( Nils will save the band / It’s alright, right?). Dat de wegen van deze muzikanten gingen scheiden leek dus al onvermijdelijk, maar gelukkig hebben we nog dit laatste testament gekregen.
De eclectische combinatie van stijlen geeft je namelijk wel een album waar je veel tijd mee kunt besteden. Er valt heel veel te ontdekken in de nummers. Subtiele arrangementen ver achter in de mix, die na een x aantal luisterbeurten pas de kop opsteken zijn eerder regel dan uitzondering. Het uit elkaar gaan van zulke getalenteerde muzikanten die samen zulke goede muziek maken is nooit een goed iets, maar gelukkig laten ze wel een dijk van een plaat achter.
Doldrums - The Air Conditioned NightmareAlles is vaag omtrent Doldrums . Zelfs de naam, want wie gaat zoeken naar de...
.jpg)
Metz - II In 2012 leverde METZ , een post-punk trio uit Toronto, hun alom geprezen...