2014-07-27
Om zijn tachtigste verjaardag extra luister bij te zetten besloot John Mayall, ook wel bekend als ”The Godfather Of British Blues”, maar weer eens de studio in te duiken. Het zal zo ongeveer zijn zestigste album kunnen zijn maar zoals uit zijn bio opgemaakt kan worden is dit toch echt ‘zijn meest persoonlijke’. Vreemd aangezien het album slechts drie door hem zelfgeschreven nummers bevat. Feit is dat Mayall altijd een neusje heeft gehad voor uitstekende muzikanten die maar al te graag met hem wilden meewerken en dat is op A Special Life niet veel anders. Zo horen we op de openingstrack ‘Why Did You Go Last Night’ accordeon van C.J. Chenier, zoon van Clifton ‘King of the Zydeco’ Chenier, die als geen ander raad weet met de muzikale nalatenschap van zijn vader. De ogenschijnlijke vreemde combinatie van een Britse bluesmuzikant en de vertegenwoordiger van een stijl die gezien wordt als een samensmelting van traditionele Cajun-muziek en Afrikaanse/Amerikaanse tradities, pakt in de praktijk geweldig goed uit. Voor een muzikaal experiment kon je altijd al een beroep doen op de bluesmaestro en ook dit ‘Zydeco-jasje’ lijkt hem prima te passen.
Van de slide-virtuoos Sonny Landreth is gekozen voor de track ‘Speak of the Devil’ die hier stevig wordt aangepakt door gitarist Rocky Athas, de Texaanse gunslinger die we ook al op Tough, het vorige album van vijf jaar geleden, tekeer hoorden gaan. De kracht waarmee Mayall zich tegenwoordig nog vocaal laat gelden is opvallend en ook zijn harmonica-spel, luister naar ‘That’s Alright’, heeft nog nauwelijks aan zeggingskracht ingeboet. Fraai is het voor Albert King bestemde eerbetoon op ‘Floodin’ In California’ dat door Mayall zelf wordt voorzien van een puike toetsensolo. Eveneens geslaagd is zijn re-make van ‘Heartache’, een track die al in 1965 op zijn eigen debuutalbum te vinden was en waarop Fleetwood Mac-bandlid John McVie de baspartijen voor zijn rekening nam. Hij is er al lange tijd niet meer bij maar nog altijd laat Mayall zich begeleiden door een stel doorgewinterde muzikanten met wie hij het al ruim vijf jaar lang uithoudt, iets wat in het verleden met al die personeelswisselingen een zeldzaamheid leek.
Wie de carrière van Mayall al langer volgt zal er niet van opkijken dat het niet alleen blues is wat de klok slaat. Zo zijn er ook deze keer diverse rock- en Americanainvloeden aanwezig al blijft het tegenwoordig allemaal keurig binnen de lijntjes. In het geval van John Mayall blijft er dan, mede door de uitstekende productie, nog altijd genoeg over om van te genieten. Mooie voorbeelden hiervan zijn de titeltrack of het meeslepende ‘Just A Memory’ waarin de gitaarsolo van Athas in combinatie met de toetsen van Mayall een geweldige combinatie blijkt te zijn. Verantwoordelijk voor die productie is Eric Corne. Een samenwerking die voortvloeide uit een toevallige ontmoeting tijdens de opnamen voor de laatste van Walter Trout, een bijzondere vriendendienst van Mayall die hier een bescheiden maar zeer urgente bijdrage leverde voor de in nood verkerende voormalige ex-Bluesbreaker. Het zegt veel over Mayall, iemand die er nog altijd om bekend staat allesbehalve gemakkelijk in de omgang te zijn.
Wanneer we ons uitsluitend beperken tot het muzikaal gebodene kunnen we concluderen dat John Mayall met A Special Life aantoont nog altijd in staat te zijn om een lichte opwinding in de blueswereld te veroorzaken zonder zich al te veel te vervreemden van zijn trouwe volgelingen. De voorbereidingen voor het volgende jubileum kunnen al vast van start gaan.
.jpg)
Oscar And The Wolf - Entity Oscar And The Wolf debuteerde in 2010 met de EP Imagine Mountains , waarop...
.jpg)
The Brian Jonestown Massacre - Revelation Revelation is alweer het veertiende album van The Brian Jonestown Massacre...