2014-06-06
Het bekendst is hij als zanger van Blur en als muzikaal brein achter de virtuele band Gorillaz, maar daarnaast was hij de drijvende kracht achter projecten als The Good The Bad And The Queen en Mali Music. Een druk baasje dus, die Damon Albarn. Zo druk zelfs dat hij er in zijn inmiddels ruim 25-jarige muziekcarrière nog niet aan toe gekomen was om een soloalbum te maken. Tot nu toe tenminste, want onlangs verscheen Everyday Robots, Albarns eerste soloplaat. Everyday Robots is een zeer persoonlijke plaat geworden, waarop Albarn enerzijds inspiratie put uit zijn jeugdherinneringen en waarop hij anderzijds zijn zorgen uit over moderne communicatiemiddelen en sociale media. Het album begint met de zinnen: “We are everyday robots on our phones. In the process of getting home. Looking like standing stones. Out there on our own. We're everyday robots in control. Or in the process of being sold. Driving in adjacent cars. 'Til you press restart.” (‘Every Day Robots’). Geen al te vrolijk begin dus en deze sombere stemming houdt vrijwel het hele album aan.
Ook muzikaal gezien is Everyday Robots nogal somber van toon. De hoofdrol is, naast Albarn`s stem, weggelegd voor de piano en verder horen we beats, samples, strijkers en blazers, maar deze worden allemaal zeer spaarzaam ingezet. Het enige vrolijke nummer op Everyday Robots is ‘Mr. Tembo’, een liedje over een babyolifant, waarin het tempo wat omhoog gaat en zelfs een gospelkoor voorbij komt.
Andere gasten die langs komen op deze door XL-labelbaas Richard Russel geproduceerde plaat zijn Brian Eno en Natasha Khan. Eno speelt synthesizer op het wat experimentele ‘You And Me’ en levert een vocale bijdrage aan albumafsluiter ‘Heavy Seas Of Love’. Deze sixties-achtige song is misschien wel de beste op het hele album. Khan, beter bekend als Bat For Lashes, horen we zingen op ‘The Selfish Giant’, dat handelt over een nucleaire onderzeeër.
De hierboven genoemde tracks behoren allemaal tot de hoogtepunten op Everyday Robots, maar ook het desolate ‘Lonely Press Play’ en ‘Hollow Ponds’, met zijn leuke blazers, zijn erg goed. Ook ‘Photographs (You Are Taking Now’, waarin Albarn opnieuw zijn sombere kijk op sociale media ventileert, is erg sterk.
Het moge duidelijk zijn dat Damon Albarn`s eerste soloplaat niet al te vrolijk is. Sterker nog, Everyday Robots is het meest sombere album uit de carrière van de veelzijdige Brit. Dit betekent echter niet dat Everyday Robots een slecht album is. Sterker nog, het is een heel goed album waarop Albarn`s klasse als songwriter duidelijk naar voren komt.
.jpg)
Arsenal - FURU Arsenal loopt al vijftien jaar mee in de Belgische muziekscene en het...
.jpg)
De Keefmen - Reflection Of Mind “Give me two minutes of your time / That’s all I need,” zingt Henri...